مروری بر پوشش های سخت ایجاد شده به روش پلاسمای الکترولیتی اشباع

یکی از روش های مرسوم برای ایجاد پوشش های سخت بر روی فولادها، نفوذ عناصر بین نشین به داخل فولاد است که مهمترین این عناصر بین نشین در فولاد می توان به پنج عنصر هیدروژن، نیتروژن، بور، اکسیژن و کربن اشاره کرد. در بین عناصر ذکر شده هیدروژن باعث ایجاد تردیهیدروژنی شده و به عنوان یک عنصر مضر به شمار می رود اما چهار عنصر دیگر با نفوذ به سطح قطعه و ایجاد ترکیبات مختلفی باعث افزایش سختیمی شوند. یکی از روش های مرسومی که امروزه به نفوذ عناصر بین نشین به داخل فولاد می پردازد، روش پلاسمای الکترولیتی اشباع است که در طی آن نمونه نقش کاتد را دارد و در مجاورت یک آند بزرگ در داخل یک محلول آبی حاوی عنصر بین نشین مد نظر قرار می گیرد و با اعمال ولتاژ زیاد، عنصر بین نشین مورد نظر بر روی سطح کاتد یونیزه شده و در اثر میدان الکتریکی قوی به سطح قطعه نفوذ کرده و در صورت برقرار بودن شرایط ترمودینامیکی مناسب، با عناصر موجود در قطعه واکنش داده و پوششی سخت را بر روی سطح ایجاد می کند. در این مقاله تلاش شده به بررسی پوشش های مختلفی که توسط این روش در تحقیقات مختلف، ایجاد شده پرداخته شود

کلیدواژه ها:

پلاسمای الکترولیتی اشباع ، نیتروژن دهی ، بورایدینگ ، کربن دهی ، کربن و نیتروژن دهی