مقایسه بازده و پایداری سلول های خورشیدی پروسکایتی نسبت به انواع ترکیب لایه های انتقال دهنده الکترون

یکی از لایه های اصلی یک سلول خورشیدی پروسکایتی، لایه انتقال دهنده الکترون است که جابجایی الکترون ها را از لایه پروسکایت به شیشه رسانای اکسید قلع با فلورین دوپ شده بر عهده دارد. ترکیب مورد استفاده در این لایه می تواند بر پارامترهای الکترونیکی همچون چگالی جریان، ضریب پرشوندگی و ولتاژ مدار باز موثر باشد و تغییر این پارامترها می تواند میزان بازده و پایداری سلول های خورشیدی را تحت تاثیر قرار دهد. دو ترکیب مطرح برای ساخت این لایه در حال حاضر عبارتند از اکسیدهای قلع و تیتانیوم. در این پژوهش با توجه به اهمیت بازده و پایداری بر کارایی سلول های خورشیدی، تاثیر استفاده از ترکیبات اکسید قلع (SnO2) و اکسید تیتانیوم (TiO2) با استفاده از مشخصه یابی های فتوولتاییکی، مورد ارزیابی قرار گرفته و مشخص گردیده است که اکسید قلع با توجه به بازده تبدیل انرژی بالاتر و لایه نشانی در دمای پایین تر مطلوب تر است.

کلیدواژه ها:

لایه انتقال دهنده الکترون ، اکسید قلع ، اکسید تیتانیوم ، نتایج فتوولتاییک