سنتز و بهینه سازی ساختار متخلخل پودر استخوان مصنوعی دوفازی مورد استفاده در صنعت دندان پزشکی

تاکنون روش های بسیاری برای ساخت و پردازش بیوسرامیک های متخلخل کلسیم فسفاتی نظیر هیدروکسی آپاتیت به وسیله پژوهشگران مورد ارزیابی قرار گرفته است. فرآیندهای ریخته گری دوغابی، استفاده از حباب زاها و روش حذف اسفنج پلیمری از جمله روش های متداول در ساخت داربست های متخلخل به حساب می آیند. در هریک از این داربست ها، بسته به نوع روش ساخت آنها شاهد برز ویژگی های متمایزی خواهیم بود. برای مثال استحکام مکانیکی بالای داربست های تولیدی از روش ریخته گری ژل این دست از داربست هارا از دیگر داربست ها متمایز می کند با این وجود داربست به دست آمده از این روش در تشکیل بافت جدید و یک پارچه سازی آن با بافت قدیمی با توجه به بهم پیوستگی ضعیف تخلخلها و توزیعی غیر یکنواخت از داربست بدست آمده ضعیف تر است. در این پژوهش به منظور سنتز گرانولهای متخلخل از نشاسته به عنوان عامل فضا پرکن زیستی و سپس حذف حرارتی آن استفاده شده است که خود از ادغام دو روش ریخته گری ژل و روش حذف اسفنج پلیمری بدست می آید. از لحاظ زیست شیمی نشاسته یک پلی ساکارید متشکل از دو نوع بسپار کربوهیدرات به نام آمیلوز و آمیلوپکتین (چند قندی) است. مونومرهای این پلی ساکارید واحدهای گلوکز هستند که با تشکیل پیوندهای آلفا 1 و 4 بهم اتصال می یابند. بدین منظور از ترکیب نشاسته زیستی با اندازه دانه های 40 الی 70 میکرو متر و به میزان درصد حجمی 30 درصد مورد استفاده قرار گرفت و همچنین به منظور حذف عامل فضاساز زینتر سه مرحله ای 350 و 650 و 950 درجه سانتی گراد مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان دهنده توزیع یکنواخت و بهینه تخلخل در ساختار پودر استخوان مصنوعی دوفازی می باشد.

کلیدواژه ها:

بازسازی استخوان ، داربست زیستی ، کلسیم فسفات دوفازی ، استحکام