بررسی کانی شناسی و روابط کانیایی اسکارن در هاله دگرگونی کوه گبری، رفسنجان

اسکارن منطقه کوه گبری و توده گرانیتی همراه آن در شرق رفسنجان در شمال زون ساختاری ارومیه – دختر واقع شده است. استوک کوچک گرانیتی لوکوکرات کالکو آلکالن مورد مطالعه با سن احتمالی ائوسن – الیگوسن با نفوذ در سنگ های آهکی کرتاسه فوق و کنگلومرای پلی ژنتیک پالئوسن زیرین باعث ایجاد یک مجموعه اسکارن کلسیک – آهن دار، با پاراژنز و منطقه بندی جالب توجه شده است. اسکارن زایی در مراحل پیشرونده و پسرونده به شکل توده ای و رگه ای در منطقه مشاهده میشود. بر اساس مشاهدات صحرایی، بررسی های میکروسکوپی و آنالیز XRD، اسکارن منطقه کوه گبری را می توان به 5 زون مختلف تقسیم نمود که به ترتیب از محل همبری با توده نفوذی به سمت سنگ های میزبان عبارتند از : 1) گارنت 2) گارنت + کلینوپیروکسن 3) گارنت + ولاستونیت + دیسید + کلسیت) ولاستونیت + گارنت + وزویانیت + دیسید+ کلسیت + کوارتز 5) گارنت + کلسیت + اپیدوت + کلریت + کوارتز. علاوه بر کانی های متداول اسکارن ها، کانی های اسپیکولاریت ، مگنتیت ، پیریت ، کالکوپیریت و فلوئوریت همراه مجموعه کانیابی اسکارن یافت میگردند. هدف از این مطالعه، بررسی مطالعه مجموعه کانیابی، روابط کانیابی، بررسی پاراژنز ها و واکنش های کانیابی پیشرونده و پسرونده در مراحل مختلف اسکارن زایی به منظور بررسی پتروژنز اسکارن کوه گبیر می باشد. که با توجه به مشاهدات صحرایی، بررسی های میکروسکوپی، آنالیز XRD و مقایسه واکنش های صورت گرفته در اسکارن کوه گبری با واکنش های پیشنهادشده در متون علمی ، اسکارن کوه گبری تحت 2 کیلوبار فشار و دمای 400 تا 750 درجه سانتی گراد تشکیل شده است.