نشانه های اختلاط و آلایش در ولکانیک های جنوب غرب جندق

ولکانیک های ائوسن در جنوب غرب جندق و در مجاورت گسل درونه گسترش دارند. این سنگ ها عمدتا شامل آندزیت ، آندزیت کوارتز دار، ریو داسیت، داسیت و لاتیت می باشند. بافت های پورفیری، میکرولیتی پورفیری و هیالوپورفیری را از خود نشان می دهند.کانی های پلاژیوکلاز، آمفیبول، کلینوپیروکسن، کوارتز و آلکالی فلدسپار از سازنده های اصلی کانی های اوپاک و بیوتیت سازنده های فرعی هستند. سریسیت، کائولینیت، کلسیت و کلریت کانی های ثانویه این سنگ ها می باشند. با توجه به شیمی کانی ها ترکیب پلاژیوکلاز ها (آندزین تا لابرادوریت)، کلینوپیروکسن ها ( دیوپسید تا اوژیت) و آمفیبول ها (مگنزیو هاستینگسیت) مشخص شده است. در برخی از فنوکریست های پلاژیوکلاز زونینگ نوسانی مشاهده گردیده است. با توجه به ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن ها این سنگ ها روند ساب آلکالن را از خود نشان می دهند. نمودارهای ژئوتکتونیکی محیط کمان های آتشفشانی را برای ولکانیک مذکور پیشنهاد می نمایند. بر مبنای ترمومتری زوج کانی هورنبلند- پلاژیوکلاز برای فشارهای 1 تا 10 کیلوبار دمایی برابر با 945 - 858 درجه سانتی گراد را و ترمومتری کلینوپیروکسن های منطقه برای فشارهای 1تا 10 کیلوبار دمایی برابرا 959 - 941 درجه سانتی گراد را ارائه می دهند. بارومتری کلینوپیروکسن ها نیز حاکی از شکل گیری آن ها در فشار ها و اعماق متفاوت در حین صعود می باشد.

کلیدواژه ها: