نگاهی به مقالات بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان به وسیله مداخلات

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 397

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SCPE07_038

تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: با توجه به ماهیت بیماری سرطان،بیماران نقش فعالی را در مراقبت های خود به عهده دارند،لازمه این امر داشتن اطلاعات کافی و مهارت هایی است که نقش مهمی در تصمیم گیری های درست در زمان مناسب بازی می کنند.از این رو ارائه آموزش به بیماران در زمینه خودمراقبتی به شکل سازمان یافته و با مشارکت بیمار با هدف بهبود کیفیت زندگی می بایست مورد توجه قرار گیرد.این مطالعه در جهت بررسی وضعیت مداخلات بهداشتی موثر بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شده است. روش کار: مطالعه از نوع مروری ساده است.پژوهشگران در خرداد 1398 عبارت های خودمراقبتی و مراقبت از خود را با سرطان در پایگاه های اطلاعاتیSID،Magiran،Google scholarبدون محدودیت زمانی و به زبان فارسی جستجو کردند.در نتیجه،30 مقاله( 29 کمی و 1 کیفی) به دست آمد.در بررسی عنوان و سپس چکیده،8، 4 و 10 مطالعه به علت عدم همخوانی با هدف،تکراری بودن،در دسترس نبودن متن کامل حذف گردیدند. یافته ها: 8 مطالعه باقی مانده (5مطالعه در تهران و 3 مورد شهرستان)از نوع نیمه تجربی بودند.زمان انجام مطالعه در 4 مورد مشخص و بین سال های 84 تا 94 بود.ابزارهای گرد آوری اطلاعات پرسشنامه های کلی و اختصاصی کیفیت زندگی و sf36 بود.به ترتیب 5 و 3مطالعه به بررسی بیماران تحت شیمی درمانی و جراحی پرداخته بودند.بیماران مبتلا به سرطان های پستان،لوسمی حاد،مری،معده بررسی شده بودند.یکی از مطالعات به نوع سرطان اشاره نکرده بود.زمان جمع آوری اطلاعات در قبل و بعد از مداخله متنوع بود.3 مطالعه علاوه بر روش اصلی،بحث و پرسش و پاسخ داشتند.3 مورد دارای پیگیری تلفنی بودند.استفاده از رسانه های آموزشی در 6 مطالعه بیان شده بود.جلسات آموزشی بین 15 تا 45 دقیقه به طول می انجامید.در 2 مورد به آموزش بیمار در کنار یکی از اعضای خانواده اشاره شده بود.2 مورد بیان کرده بودند که موضوعات آموزشی مبتنی بر نیاز بیماران انتخاب شده است.یک مورد به پروتکل استاندارد آموزشی بیمار و یک مورد به برنامه جامع اورم اشاره کرده بود.هیچ کدام از مطالعات از روش های نوین آموزشی و نوآوری استفاده نکرده بودند. نتیجه گیری: طیف استفاده از روش های آموزشی گسترده بود.به نظر می رسد الگوی خاصی برای مداخله های آموزشی(استراتژی ها،روش ها،رسانه ها و وسایل کمک آموزشی،زمان و طول مدت) وجود ندارد.زمان جمع آوری اطلاعات در قبل و بعد از مداخله،زمان پیگیری بیماران تابع قانون خاصی نیست.آنچه که به صورت سوال باقی ماند این بود که انجام این مداخلات چقدر می تواند به صورت پایداری کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان را-که فقط تحت تاثیر دانش آن ها از بیماری نیست-بهبود دهد.