شهر در شب

با عنایت به تنگناهای فراوان در زندگی شهری، جهت اعتدال بخشیدن به شهرها نیاز به وجود فضاهای عمومی غنی در شب حس می شود. همچنین از آنجا که زمان قابل توجهی از اوقات فراغت افراد جامعه در این دوره زمانی با مشخصه های منحصر بفرد خود قرار گرفته، ضروری است تا برنامه ریزی جامع نورپردازی شهرها، دراولویت قرار گرفته ودر نیمه گمشده روز(شب) روحی تازه دمیده شود. در این تحقیق که بصورت تحلیلی میباشد، ابتدا خصوصیات معنایی شهر وشب در فرهنگ ایرانی مورد کنکاش واقع شده وجایگاه آن در پارامترهای مهم فرهنگی از قبیل دین وباورهای ملی مورد بررسی قرار گرفته است. اهداف مورد انتظار در این نوشته را جبران ضعف فضاهای شهری در شب و ادراک نور و رنگ در فضاهای عمومی تشکیل میدهند. در پایان علاوه بر اخذ نتایجی، راهکارهایی جهت نیل به مقصود ارائه شده است. ازجمله این نتایج میتوان به موارد ذیل اشاره نمود: - بهره گیری از آموزه های دینی وفرهنگ غنی ایرانی درجهت خلق فضاهای جدید در شب با هویتی نو - قوت بخشیدن به پارامترها و مصادیق عینی فرهنگی و دینی وطبیعت ایران زمین در شب - پیشنهاد تدوین مکانیزمهایی برای کنترل و هدایت فرآیند مذکور درقالب طرح جامع نورپردازی - تبدیل تهدیدها به فرصتها واستفاده از پتانسیل های موجود درجهت ایجاد نگاهی نو به شب