بررسی نقش توانمندسازی جوامع محلی در مدیریت پایدار منابع طبیعی با استفاده آزمون اسپیرمن و رگرسیون خطی دو متغیره (مطالعه موردی حوزه رامه استان سمنان- شهرستان آرادان)

منابع طبیعی یکی از ثروت های حائز اهمیت برای نسل های کنونی و آینده است که نقش بسیار مهمی در تعادل بوم شناختی، درآمدزایی و توسعه روستایی دارد؛ اما این منابع اکنون با بهره برداری بیش ازحد مجاز و غیراصولی در معرض نابودی قرارگرفته است. حفاظت از این منابع به صورت حاکمیتی و با برنامه ریزی از بالا به پایین انجام می شود و علی رغم اقدامات سخت گیرانه و هزینه های زیاد از طرف دولت، تخریب منابع طبیعی همچنان ادامه دارد، این مسئله نیاز به مدیریتی سازگار برای حفاظت منابع طبیعی با تاکید بر همکاری جوامع محلی را ضروری می نماید. در این پژوهش جامعه آماری مورد نظر کلیه مرتع داران ذینفع در مراتع حوزه رامه بودن که به صورت فعال به دامداری مشغول هستند. این بهره برداران علاوه بر عضویت در تشکل محلی شکل گرفته در حوزه، در مدیریت مرتع مشارکت داشته اند؛ اما نمونه گیری به صورت تصادفی سامان مند بوده است.در نهایت به کمک روش کوکران از طریق فرمول زیر حجم نمونه 70 تن از بهره برداران تعیین گردید. نتایج با استفاده از رگسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب با 61.2% و 0/737 نشان داد که توانمندسازی جوامع محلی و اجرای پروژه های مشارکتی منجر به پایداری گروه های محلی می شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، جوامع محلی ، مدیریت پایدار ، تشکل ، مشارکت مردمی