ارزیابی حساسیت به فرسایش خندقی با استفاده از مدل ماکزیمم آنتروپی (مطالعه موردی: منطقه شورلوق استان خراسان رضوی)

فرسایش خاک در ایران یکی از مشکلات اساسی به ویژه در بخش های کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست است که پیشگیری یا مبارزه با آن نیازمند شناخت مناطق بحرانی و همچنین شناخت و نقش انواع مختلف فرسایش آبی در تخریب زمین و تولید رسوب است. از میان انواع مختلف فرسایش آبی، فرسایش خندقی یکی از مهم ترین رخدادهای موثر در نابودی خاک، تغییر منظر زمین و تخریب منابع آبی است. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی حساسیت به فرسایش خندقی و شناسایی عوامل موثر در وقوع فرسایش خندقی منطقه شورلوق می باشد. بدین منظور با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS نقشه های توپوگرافی، تصاویر ماهوارهای و بازدیدهای صحرایی، لایه های اطلاعاتی مورد نیاز شامل نقشه پراکنش خندق ها، و نقشه های ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت شیب، لیتولوژی، کاربری اراضی، ویژگی های خاک (بافت)، شاخص پوشش گیاهی، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده، تراکم آبراهه، تراکم جاده، شاخص قدرت جریان، شاخص انتقال رسوب، شاخص رطوبت توپوگرافی تهیه گردید. سپس به بررسی رابطه متقابل بین متغیر وابسته و متغیرهای مستقل پرداختیم. با توجه به تعداد نقاط خندقی و در نظر گرفتن همان تعداد نقاط غیر خندقی توسط مدل MAXENT و بررسی ارتباط بین عوامل موجود، براساس درجه اهمیت به ترتیب لیتولوژی و فاصله از رودخانه به عنوان مهم ترین عوامل مشخص شدند و پس از تهیه نقشه پیش بینی نتایج نشان داد که 66/17 درصد از خندق های منطقه در کلاس پرخطر و بسیار پرخطر واقع شده اند. میزان AUC نهایی مدل ماکزیمم آنتروپی برای داده های آموزش 0/84 و داده های آزمون 0/79 به دست آمد که نشان دهنده دقت بالای مدل می باشد

کلیدواژه ها:

فرسایش خندقی ، ماکزیمم آنتروپی ، AUC ، MAXENT