جایگاه حکمرانی خوب و تقسیمات کشوری در توسعه متوازن و پایدار

حکمرانی خوب به بالاترین سطح مشارکت عالی دولت و مردم در تصمیمگیریها و فعالیتها براساس نظم و انضباط قانونی و رویکرد مردم سالاری دینی اشاره دارد. بانک جهانی حکمرانی خوب را براساس شاخصهای حق5 اظهارنظر و پاسخگویی، ثبات سیاسی، کارایی و اثربخشی دولت، کیفیت قوانین و مقررات، حاکمیت قانون و کنترل فساد تعریف کرده است. امروزه ثبات سیاسی اقتصادی و امنیت اجتماعی از مهمترین مولفه های حکمرانی خوب محسوب میشوند.ضمنا0 مدیریت مطلوب و سازماندهی سیاسی فضا در هر کشور یا واحد جغرافیای سیاسی، بدون شک از فرایندی پویا و مستمر تبعیت میکند.حکمرانی خوب از اواخر دهه 1990 در تحقیقات روز دنیا اصلی ترین کلید راهبرد توسعه بیان شده است. این مفهوم برگرفته از نظریه نهادگرایی و محصول مشارکت سه نهاد کلان دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است. در این مطالعه با توجه به ارتباط و همبستگی فراوان میان شاخصهای حکمرانی خوب، این معیارها به عنوان متغیرهای اصلی حکمرانی خوب و موثر بر توسعه متوازن و پایدار در منطقه جنوب شرق کشور تجزیه و تحلیل شده است. همچنین ارتباط مزایا و معایب تقسیمات کشوری با شاخصهای حکمرانی خوب و توسعه پایدار و متوازن بررسی شده است. براساس نتایج حاصل از تحلیلها ازبین شش شاخص حکمرانی خوب شاخصهای ثبات سیاسی و کارایی دولت بیشترین تاثیر را بر توسعه متوازن و پایدار مناطق دارد. تقسیمات کشوری با هدف توسعه پایدار و متوازن براساس شاخصهای حکمرانی خوب بانک جهانی و متغیرهای مهم و تاثیرگذار حکمرانی مطلوب نه تنها چالش نخواهد بود، بلکه فرصتی جهت دستیابی بهتر به اهداف توسعه و افقهای سند چشم انداز محسوب خواهد شد، در غیر اینصورت لازم است تقسیم بندی خراسان بزرگ و به ویژه تشکیل استانهای البرز، اردبیل، قم و... بازنگری کارشناسی شود.

کلیدواژه ها:

شاخص های حکمرانی خوب ، معیارهای تقسیمات کشوری ، توسعه متوازن ، توسعه پایدار.