پژوهشی بر روابط تجاری و تعاملات فرهنگی سیستان ایران و هند از دوران تاریخی تا پایان قرون اولیه اسلامی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 858

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SDAHC01_052

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1398

چکیده مقاله:

سرزمین سیستان در طول حیات خویش همواره با سرزمینهای همجوار خود ازجمله شبهقاره هندازنظر5 تعاملات تجاری و تبادلات فرهنگی در ارتباط تنگاتنگی بوده است. در دوران پیش از اسلام بازرگانان سیستان از طریق جاده ادویه تبادلات تجاری انجام میدادندو کالاهای متعددی در سیستان مورد مبادله قرار میگرفت؛ از این نوع اجناس برای پرداخت مالیات به خلیفه نیز سود برده میشد. در دوران اسلامی، صفاریان کالاهایی چون مشک و عنبر، عود، پارچه های ابریشمی، ظروف طلا و نقره،اسب5 سوارکاری و برده را بهعنوان مالیات یا هدیه با هندیان تبادل میکردند. مشک و عنبر ازجمله کالاهایی بود که هم از طریق اقیانوس هند و دریای عمان و خلیج فارس و هم از طریق خشکی جابهجا میشد و در مبادلات تجاری جایگاه والایی داشت. چنانکه گسترش زبان فارسی توسط بازرگانان و زرتشتیان مهاجر در این نواحی صورت گرفته و به محدوده سند و هندوستان نیز کشیده شده است.هدف از این پژوهش بررسی ارتباطات تجاری و فرهنگی سیستان با کشور هند در قرون اولیه اسلامی است که با روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. به گواهی تاریخ ناحیه سیستان از پیش از اسلام تا دوره اسلامی با کشورهای همجوار خود روابط فرهنگی و اقتصادی داشته است که این ارتباطات از طریق دو راه خشکی و دریا انجام میشده است. بیشترین تجارت و راه های بازرگانی از سوی هند بهسمت غرب و از طریق خشکی از سمت جنوب ناحیه سیستان در حوالی مکران صورت میگرفته است که باعث ساخت کاروانسراهای تجارتخانه ها در این منطقه شده است؛ درنتیجه بزرگترین مبادلات کالا و تجارت محصولات جنوب شرق آسیا وعمدتا0 هند در محدوده سیستان، مکران، کرمان، یزد و فارس صورت می گرفته است.

نویسندگان

اعظم جهان تیغ

دانشجوی کارشناسی ارشد باستانشناسی، دانشگاه بیرجند.

سامان فرزین

استادیار گروه باستانشناسی، دانشگاه بیرجند.