بررسی جایگاه اکوتوریسم و اهمیت حفاظت از منابع طبیعی باتاکید بر نقش اکوتوریسم درتوسعه اقتصادی( مطالعه موردی منطقه ابر - شاهرود

اکوتوریسم یا گردشگری طبیعت نوعی توریسم طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیلهای طبیعی گردشگری مسیرمیشود سازمان جهانی گردشگری اکوتوریسم را به صورت زیر تعریف می کند : نوعی از گردشگری که درآن مسافرت به مناطق طبیعی ( که به نسبت بدون آسیب مانده ) باا هداف مطالعاتی و بهره برداری از مناظر و رستنی های طبیعی و حیات وحش و با توجه به جنبه های فرهنگی – اجتماعی و اقتصادی هم در گذشته و هم در حال صورت پذیرد. در گردشگری طبیعت حفاظت و بهره برداری پایدار از منابع طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی که اهمیت بسیاری دارد و در طولانی مدت حس اقتصادی را بوجود می آورد، اصول گردشگری پایدار به شرح ذیل است که باید رعایت گردد : -1 به کارگیری منابع پایدار -2 کاهش مصرف گرایی -3 حمایت از تنوع زیستی -4 دخالت دادن دانش گردشگری در برنامه ریزیها -5 حمایت از اقتصاد بومی -6 در گیر کردن و مشارکت دادن جوامع محلی -7 تعامل صنعت گردشگری با سایر گروه های ذینفع -8 آموزش افراد -9 گردشگری تجاری و مسئولیت پذیری -10 تحقیقات در حال انجام با توجه به شرایط منطقه و حضور مردم جهت استفاده از جاذبه های طبیعی باید برنامه ریزی و ساماندهی در راستای پایداری طبیعت انجام شود . با توجه به اینکه توسعه اکوتوریسم از طریق ارتقاء کیفیت طبیعت بعنوان بخشی از آمایش سرزمین میباشد، در مراحل بعدی باید برنامه های احیایی را برای منطقه پیش بینی نمود .

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه اقتصادی ، ابر ، شاهرود ، توسعه پایدار