ارزیابی اثر تنش خشکی بر سرعت و دوام پرشدن دانه و ارتباط آن با اجزاء عملکرد در ژنوتیپ های نخود زراعی

نخودبه عنوان سومین محصول دربین حبوبات درجهان ومطرح است عملکرد نخود در ایران تقریبا نصف متوسط عملکرد جهانی است. کمبود آب در طول گلدهی و غلاف دهی و پرشدن دانه تنش خشکی انتهایی مهمترین عامل کاهش عملکرد نخود درایران است دراین تحقیق به منظور ارزیابی اثر تنش خشکی بر سرعت ودوام پرشدن دانه و ارتباط آن باعملکرد 19 ژنوتیپ نخود درقالب ازمایش کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در بهار 91 دو شرایط دیم وابیاری کشت گردید میزان عملکرددانه درمترمربع وزن صددانه تعداددانه دربوته سرعت و دوام پر شدن دانه اندازهگیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سطوح رطوبتی دیم و ابیاری و نیز ژنوتیپ اثر معنی داری بر صفات اندازه گیری شده داشته و در شرایط دیم میزان این صفات کاهش یافته است. نتایج نشان داد که بیشترین میزان سرعت پرشدن دانه میلی گرم درروز دردانه در هر دو شرایط دیم و آبیاری مربوط به ژنوتیپ 19 (بیونیج) بود و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ ILC 8262 و درشرایط ابیاری کامل بود دوام پر شدن دانه نیز به طور کلی در تمام ژنوتیپها در شرایط آبیاری طولانی تر از شرایط دیم بود و ژنوتیپهادر در هر دو شرایط تنوع قابل توجهی نشان دادند. در شرایط دیم، بیشترین مقدار وزن دانه در متر مربع مربوط به ژنوتیپ بیونیج بود. در شرایط آبی نیز ژنوتیپ هایSEL96TH11439 و بیونیج بیشترین وزن دانه در متر مربع را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

خشکی ، پرشدن دانه ، نخود