نقش نفت در توسعه اجتماعی ایران پساز انقلاب اسلامی از دیدگاه اساتید و متخصصان

توسعه اجتماعی یکی از مهمترین چالش های کنونی در جوامع در حال توسعه می باشد؛ زیرا از سوییبیانگر سطح اجتماعی آنها و از سوی دیگر نشان دهنده ظرفیت های انسانی و اجتماعی این جوامعاست. امروزه رابطه بین سطح توسعه یافتگی هر کشور رفاه، آسایش، رضایت اجتماعی و سلامت روحیو روانی افراد میباشد. در این پژوهش سعی شده است تاثیر نفت و درآمدهای نفتی به عنوان مسیلهکلیدی در پیشبرد روند توسعه اجتماعی در کشور پس از انقلاب را از دیدگاه متخصصین و اساتید موردبررسی قراردهد. روش پژوهش، کیفی میباشد و با استفاده از نظریه مبنایی (گرند تیوری) انجام شدهاست. در نظریه مبنایی عمدتا از تکنیک مصاحبه استفاده می شود. بنابراین در پژوهش حاضر از طریقمصاحبه حضوری با 21 نفر از اساتید علوم اجتماعی، علوم سیاسی، اقتصاد و تاریخ داده های لازمگردآوری شده است. این پژوهش علاوه بر اینکه به توسعه اجتماعی می پردازد به موانع شکل گیریتوسعه و راهکارهای ایجاد توسعه اجتماعی در این دوره نیز پرداخته است. یافته های پژوهش نشانمیدهد پس از انقلاب اسلامی در محوریت استفاده از نفت تغییری ایجاد نشد ولی در شکل گیری برخیاز شاخص های توسعه اجتماعی مانند بهداشت و سوادو... موفق عمل شده است. بدین ترتیب، مفهومتوسعه اجتماعی به عنوان مقوله محوری انتخاب شد. از جمله موانعی که اساتید بدان اشاره نمودندمیتوان به نبود اعتماد اجتماعی، عدم تعلق اجتماعی، عدالت، عدم وجود احزاب، عدم رشد طبقهمتوسط، حضور پررنگ دولت در همه عرصه ها، عدم خصوصی سازی، توسعه نامتوازن و ...اشاره شد کهدر پایان راهکارهایی نیز برای رشد و توسعه اجتماعی با توجه به نفت ارایه نمودند.

کلیدواژه ها:

توسعه اجتماعی ، جوامع در حال توسعه ، نفت ، اساتیدو متخصصان ، روش کیفی ، نظریه مبنایی ، انقلاب اسلامی ، موانع توسعه