تأثیر پیش تیمار بر جوانه زنی و رشد اولیه ذرت با سطوح مختلف پیری زودرس

ذرت از جمله گیاهان کشت شده در مناطق مختلف ایران است و به دلیل سنتی بودن کشاورزی در بیشتر مناطق، استفاده از بذور سالهای قبل،امری رایج و متداول است. پیر شدن بذور انبار شده، به دلیل کاهش قدرت و سرعت جوانه زنی بذور و عدم استقرار یکنواخت، باعث کاهشعملکرد شده و اتلاف منابع کشاورزی را در پی دارد. این تحقیق به منظور بررسی اثر پیش تیمار بر بذور پیر شده و فرسوده انجام گرفته است تاراهکاری برای بهبود استقرار و افزایش بنیه بذور انبار شده ذرت حاصل شود. در این تحقیق، بذور در سه قسمت شاهد، پیر شده و بدون پیش تیمار ، و پیر شده و پیش تیمار شده با پلیاتیلنگلیکول 0666 ، محلول کلریدسدیم و آب تقسیم و کشت گردید. تاثیر پیش تیمار بر روی صفاتجوانه زنی و شاخص بنیه بذرهای پیر و فرسوده شده در روزهای سوم، ششم و نهم پس از کاشت مورد بررسی قرار گرفت. کلیه آزمایشها در قالبفاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. پیش تیمار پلیاتیلنگلیکول، توانست اثر پیری را بهبود بخشیده در هفته چهارم پیری به ترتیب بیشترین تاثیر را بر درصد جوانه زنی و بنیه بذور ذرت داشته که این امر نشان میدهد که هر چه بذور پیرتر شوند تاثیر پیش تیمار در احیای بذر بیشتر و در نتیجه رشد بذور بهتر میشود. پیش تیمار بذور با پلی اتیلن گلیکول 0666 توانست طول ریشه، ساقه، و درصد سبز رابه حد شاهد برساند. پیش تیمار کلرید سدیم در بهبود صفات جوانه زنی و بنیه بذور تاثیر مثبتی نداشته و اختلاف معنیداری با بذور پیر شده و پرایم شده و شاهد نشان داد

کلیدواژه ها:

ذرت ، جوانه زنی ، پیش تیمار بذور ، کشت ساندویچی ، بنیه بذر ، رشد گیاه