ارزش گذاری منابع زیستی با استفاده از تعیین ارزش اقتصادی صید منطقه مطالعه موردی: دامگاه های فریدونکنار، ازباران و سرخرود

دامگاههای سه گانه فریدونکنار، ازباران و سرخرود با مساحت 5427 هکتار در سال 1382 به عنوان تالاب بین المللی در فهرست کنوانسیون رامسرتحت عنوان منطقه شکار ممنوع به ثبت رسیدند. این دامگاهها به عنوان زیستگاه زمستانگذران پرندگان مهاجر می باشد که همه ساله به این منطقهمهاجرت می کنند.در این مطالعه به منظور دستیابی به اطلاعات مورد نیاز از وضعیت صید و صیادی و تعیین ارزش صید منطقه در دامگاههای سه گانهپرسش نامه هایی تهیه شده و از طریق عملیات میدانی با درصد پوشش کامل جامعه آماری از هر یک از صیادان محلی و فروشندگان محلی و افراد مورد اعتماد نسبت به تکمیل اطلاعات اقدام گردید. براساس نتایج حاصل از بررسی های انجام شده مشخص شده است که صیادان در این دامگاه ها به صید پرندگان آبزی به روش های مختلف می پردازند که می توان روش های دوما با 40 درصد، روش کرس با 38 درصد و گذر با 22 درصد را نام برد.همچنین مشخص گردیده است که بیشترین درصد صید پرندگان آبزی توسط صیادان گونه اردک سرسبزبه میزان 34 درصد و کمترین درصد صید،گونه اردک ارده ای 1 درصد بوده است؛ که میزان فروش در بازار نیز به ترتیب بیشترین و کمترین درصد گونه خوتکا 45 درصد و گونه اردکارده ای 1 درصد می باشد.از نظر ارزش اقتصادی ،گرانقیمت ترین گونه آبزی در بازار فروش منطقه در سال 1391 اردک سرسبز با قیمت 350000 ریال می باشد. بیشترین میزان شکار نیز در ماه آذر می باشد. همچنین دامگاه فریدونکنار بالاترین درجه اهمیت را به لحاظ تعداد صیاد و پرنده صید شده نسبت به دامگاه های ازباران و سرخرود داشت و علت اشتغال صیادان به شغل صیادی، 84 درصد به دلیل کسب درآمد و علاقه به شغل صیادی است.قابل ذکر است از این میزان، حدود 107 صیاد تمایل به تغییر شغل در مقابل شغل جایگزین را دارند

کلیدواژه ها:

دامگاههای سه گانه ، منطقه شکار ممنوع ، صید و صیادی ، ارزش صیادی منطقه ، دامگاه فریدونکنار