نقش اکوتوریسم بر توسعه پایدار

مهمترین عامل گردشگری ، محیط و جاذبه های طبیعی آن است که شامل طبیعت ، آب و هوا ، شرایط جوی و افراد است . اکوتوریسم با رویکردی که بتواند کمترین اثر را بر محیط زیست و بر فرهنگ بومی بگذارد و بالاترین منافع اقتصادی برای مردم را به همراه رضایت گردشگران در بر داشته باشد،.تنها در صورتی میسر است که با تکیه بر توسعه پایدار شکل گیرد . واژه اکوتوریسم که برای اولین بار در سال 1811 در مکزیک و توسط هکتورسبالوسو لاسکریان مطرح شد به نوعی از محصولات توسعه پایدار برشمرده می شود . چنانچه با حفظ محیط طبیعی بکر و دست نخورده می توان گردشگری برپایه طبیعت را داشته باشیم . نگاه به توسعه پایدار در مناطق طبیعی باعث ایجاد یک اکوتوریسم پایدار برای توریستی است که صرفا به منافع کوتاه مدت خود می اندیشد . در این زمینه ارتباط میان اکوتوریسم و توسعه پایدار و تاثیرات متقابل این دو بر یکدیگر در مقاله پیش رو آمده است و نهایتا در راستای ایجاد بستر مناسب برای انتقال دانش و تجربیات کشورهای مختلف و توجه مسئولان به حفاظت محیط زیست و سرمایه گذاری در بخشهایمنابع طبیعی و شناسایی ایده های جدید ارائه شده، راهکارهایی با مضامین آگاه سازی مردم حفاظت از ذخایر طبیعی مشارکت عمومی پیشنهاد شد که بتواند منابع طبیعی و محیط زیست را حفظ نماید و ظرفیت موجود را نیز برای ایجاد درآمد و اشتغال به طور مستمر افزایش دهد و به منظور مرتفع کردن فقر مورد توجه قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

توریسم ، اکوتوریسم ، توسعه ، توسعه پایدار ، محیط زیست