تحلیلی بر کنوانسیون ها، قوانین و معاهدات ملی و بین المللی مرتبط با شکار و صید

با بالارفتن آمار شکار یک گونه، جمعیت آن گونه دستخوش تغییر می شود و این تغییر جمعیت، بر گونه های وابسته و بقیه اکوسیستم اثر می گذارد زیرا گیاهان و جانورانی که آن گونه از آنها تغذیه می کند رشد کرد وجمعیت شان بیشتر می شود و بالعکس جمعیت جاندارانی که از آن گونه استفاد می کنند کم می شود درصورت ادامه روند این تغییرات، زیستگا ها نیز دچار تحول شده و به کلی اشکال حیات در آن زیستگاه دگرگون می شوند و دیر یا زود حیات روی زیستگا های مختل ف و کلاً کره زمین با خطر روبه رو می شود خطری که در نهایت منجربه انقراض گونه ها می شودر شکار، یکی از عوامل اصلی انقراض گونه ها ستگونه هایی که نسل های بعدی آنها را در کتب و عکس ها خواهند دید براساس گزارش اتحادیه جهانی حفاظت ازطبیعت IUCN ازسال 1600 تابهحال انسان باعث 75درصد ازانقراض های پرندگان و پستانداران شده است که 42درصد انقراض پرندگان و 33درصد انقراض پستانداران به علت شکاربوده است دراین مقاله سعی شده علاوه بربیان وضعیت شکار وصید درکشور و دلایل آن به تحلیل قوانین مصوبات ضوابط و دستورالعملهای مرتبط با شکار و صید درایران پرداخته و پیشنهاداتی جهت دستیابی به توسعه پایدار و آسیب شناسی قوانین و مقررات ایران درخصوص حمایت ازگونه های جانوری و حفاظت ازگونه های درخطرشکاروصیدبیان نمود.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون ، قوانین ، شکاروصید