نقش آبگیرها بر روند تنوع گونه ای در جنگل مطالعه موردی: حوزه ی 54 جنگل ویسر شهرستان نوشهر

به منظور مطالعه پوشش گیاهی آبگیرهای )مرداب( فراخین، تلور و جمند شهرستان نوشهر حدود گسترش رویشگاههای گیاهی و جانوری با استفاده از تصاویر ماهوارهایIRSسال 2002 سنجندهLISS-IVبا قدرت تفکیک مکانی5/8متر با هدف تهیه نقشه اولیه پوشش گیاهی تعیین شد. همگنی یا ناهمگنی واحدهای رویشی و در نهایت زونبندی گیاهان مردابها بر اساس خصوصیات کمی و شاخصهای تنوع زیستی در اوج فصل رویش گیاهی مورد مطالعه قرار گرفت. رویشگاههای گیاهی از روش برون بلانکه در خشکی با برداشت قابهای 1و 2 متر در 8 جهت جغرافیایی هر مرداب انجام گردید. نتایج این مطالعه با توجه به شاخصهای تنوعزیستی نشان داد که بیشترین تنوع و غنای گونهای مربوط به جنوب مرداب تلور و فراخین است که در بین جهات جغرافیایی مرداب فراخین اختلاف آماری 0/05 مشاهده نگردید، همچنین دامنه جنوبی مرداب جمند از بیشترین غنا و تنوع زیستی برخورداربود. در صورتی که در دامنه جنوبغرب و غرب مرداب تلور بیشترین غنا و تنوع گونهای وجود داشت. بیشترین فراوانی گونهای مربوط به مرداب جمند بود. از نظر تعداد گونه نیز دامنه شمالی مرداب جمند بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد. از نظر عوامل خاکی مرداب جمند بیشترین درصد رس و همچنین در بین سه مرداب از نظر درصد شن، شوری خاک و رطوبت، اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. در صورتی که بیشترین مقدارPHمربوط به مرداب جمند بود. بافت خاک مرداب تلور و فراخین، لومی شنی، در صورتی که بافت خاک مرداب جمند لومی رسی شنی ، لومی شنی و لومی بود. در بین گونههای گیاهی خانواده گرامینه بیشترین درصد حضور و در بین گونههای جانوری نیز گونه مورچهها بیشترین حضور را داشتند.

کلیدواژه ها:

آبگیر ، تنوع زیستی ، خاک ، فون ، فلور ، نوشهر ، ایران