بررسی و مقایسه جایگاه آموزش محیط زیست در نظام آموزش عالی ایران و ترکیه

شناخت و آگاهی افراد نقش بازدارنده ای در آلوده کردن محیط زیست دارد، یعنی آموزش زیست محیطی سبب اصلاح رفتارهای نادرست افراد نسبت به طبیعت می شود و در نتیجه موجب بروز رفتارهای مطلوب زیست محیطی می شود و اینهمان چیزی است که انتظار داریم آنها انجام دهند ، یعنی حفاظت از محیط زیست. یکی از نقاط کانونی آموزش های زیست محیطی ، افزایش آگاهی های زیست محیطی جهت کمک به مردم در راستای بهبوددانش و نگرش مثبت نسبت به محیط زیست است. به منظور بهبود نگرش وابسته به دانش زیست محیطی ، لازم است که افراد درک خود را در رابطه با اثرات رفتار بر محیط زیست ، فرایندهای طبیعی در محیط زیست ،چگونگی وابستگی زندگی افراد بهمحیط زیست و اهمیت مدیریت موثر زیست محیطی و حفاظت از آن را توسعه بخشند.نهاد آموزش عالی نهادی است که انتظار می رود با ارایه آموزش های مناسب ،آگاهی لازم برای تغییر نگرش و رفتاردانشجویان جهت حمایت از محیط زیست را فراهم نماید. هرگونه برنامه ریزی صحیح و ارایه آموزش های مفید ، نیازمندشناخت و آگاهی از وضع موجود است.شناسایی و تبیین نگرش دانشجویان نسبت به محیط زیست به عنوان قشر آگاه و تاثیرگذار جامعه ، گامی اساسی و مهم در سیاست گذاری و تربیت نسلی آگاه به محیط زیست و مخاطرات آن و نحوه یمقابله با آن و پذیرش و تعدیل سیاست های محیط زیست می باشد.به منظور بررسی و مقایسه جایگاه آموزش محیط زیستدر میان دانشجویان ایران و ترکیه این مطالعه بر روی دیدگاه های محیط زیستی ، وضعیت دوره آموزشی محیط زیستی ، جنسیت ، وضعیت دانشگاه و وضعیت اقتصاد اجتماعی طراحی و تنظیم شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، آموزش زیست محیطی ، دانشجویان ، ایران ، ترکیه