مقایسه کارایی پلی فریک سولفات با منعقدکننده های متداول جهت حذف کدورت و مقدار کل کربن آلی آبهای سطحی

انعقاد و لخته سازی یکی از مهمترین و کاربردی ترین روشهای تصفیه آب و فاضلاب می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی منعقد کننده های سولفات آلومینیوم، کلرور فریک، پلی آلومینیوم و پلی فریک سولفات در حذف کدورتاز آب آشامیدنی صورت پذیرفت . در فرایند انعقاد- لخته سازی–ته نشینی، بوسیله آزمایش جار مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش بررسی و مطالعه تاثیر ماده منعقد کننده پلی فریک سولفات بر حذف کدورت آب)بالا-پایین( و حذف کل کربن آلی موجود در آب) TOC ( بوده است.برای این منظور آب شهر تهران برای مطالعه موردی انتخاب شد. قسمت عمده کدورت در آبهای سطحی از فرسایش مواد کلوییدی نظیر خاک رس ، لای خرده سنگها واکسیدهای فلزی از خاک حاصل می باشد. رشته های گیاهی و میکروارگانیسمها نیز در افزایش کدورت نقش دارند . گند زدایی آبهای کدر به علت خواص جذبی برخی از کلوییدها و نیز با توجه به این که جامدات ممکن است سبب حفاظت از میکروارگانیسمها در برابر مواد گند زدا شوند عملی مشکل به شمار می رود TOC . مقدار کل کربن آلی را به ما نشانمیدهد. بنابراین شاخص بسیار خوبی برای تخمین مواد آلی میباشد . براساس نتایج بدست آمده این ماده در مقایسه با دیگر منعقد کنندهای مورد آزمایش، دارای عملکرد بهتری از نظر راندمان حذف کدورت، درصد حذف کربن آلی داشته و در محدوده وسیعتری از pH عمکرد مناسب دارد.