عملکرد لرزه ای سازه ها با فرض وجود مجاورت سازه ها بر بستر انعطاف پذیر

مطالعات گسترده ای که طی چندین دهه اخیر روی اندکنش خاک و سازه انجام شده است، بیانگر اهمیت موضوع اندکنش خاک و سازه در حوزه مهندسی زلزله می باشد، از طرفی با توجه به اینکه فضای شهری دارای ساختمان هایی با چیدمان بسیار نزدیک به یکدیگر است، و حجم عظیمی از سازه ها را در بر می گیرد، ولی مدارک موجود نشان می دهد که توجه چندانی به اندرکنش سازه های مجاور صورت نپذیرفته است. عمده تحقیقات انجام شده در خصوص این دو پدیده منوط به درنظر گیری مدل های دوبعدی با فرض رفتار کرنش صفحه ای محدود بوده است. این در حالی است که چنین فرضیات ساده کننده ای منجر به حصول نتایج نه چندان دقیق و قابل اعتمادی خواهد بود. در تحقیق حاضر با تمرکز بر مجاورت سازه ها به بررسی اثر اندرکنشی خاک و سازه، پرداخته شده است. در این خصوص تحلیل های دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی با استفاده از سه رکورد زلزله بر سیستم خاک و سازه که شامل دو سازه 5 و 10 طبقه و سیستم جانبی مقاوم خمشی با فونداسیون سطحی گسترده است و واقع بر خاک نوع III (مطابق با استاندارد 2800) با عمق 30 متر می باشد، انجام شده است. مدل سازی خاک بر اساس روش مستقیم، با درنظر گیری محیط مرزی مناسب به صورت سه بعدی و با استفاده از نرم افزار اجزا محدود OpenSees انجام شده است و اعضای فصل مشترکی، جهت شبیه سازی تماس اصطکاکی و لغزش احتمالی در اثر تحریک لرزه ای به کار برده شده است. تحلیل های اندرکنشی خاک و سازه نیز با استفاده از نرم افزار OpenSees انجام گردیده و ا بتدا اثر اندکنشی خاک ها بر پاسخ لرزه ای هر سازه تعیین گردیده است و سپس با درنظر گیری فاصله ای مناسب بین سازه ها، با پاسخ سازه های مجاور که به صورت های گوناگون در کنار هم واقع شده اند، مقایسه گردیده است. نتایج بیانگر کاهش پاسخ سازه ای در ساختمان کوتاه منفرد و افزایش پاسخ سازه ای در ساختمان بلند منفرد واقع بر بستر انعطاف پذیر نسبت به بستر صلب بوده و نیز وجود سازه مجاور بلندتر پاسخ سازه را افزایش و وجود سازه کوتاه تر، پاسخ سازه را کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

اندرکنش ، سازه های مجاور ، تحلیل دینامیکی ، سازه خاک سازه