بررسی آزمایشگاهی اثر نسب آب به سیمان و دانه بندی ماسه بر روانی و مقاومت ملات های بنایی

نقش اصلی ملات در ساختمانهای بنایی تامین پیوستگی، انتقال و توزیع یکنواخت تنش می باشد. آگاهی از مشخصات مکانیکی ملات تازه وسخت شده برای اطمینان از عملکرد مناسب دیوارهای بنایی ضروری است. نسبت آب به سیمان و دانه بندی ماسه از عواملی است که بر رفتارملات تازه و سخت شده تاثیر دارد. این پژوهش آزمایشگاهی تاثیر دانه بندی ماسه و نسبت آب به سیمان بار کارایی ملات تازه و مشخصاتمکانیکی ملات سخت را مورد ارزیابی قرار می دهد. 36 حالت ملات به شرح سه نسبت آب به سیمان، دو نوع ماسه ریزودرشت و شش عیار ملاتشامل سه ملات ماسه- سیمانی و سه ملات ماسه- سیمان- آهک در نظر گرفته شد. نمونه های استاندارد برای تعیین مقاومت فشاری، مقاومتخمشی و روانی ملات در آزمایشگاه تکنولوژی بتن دانشگاه صنعتی شیراز آزمایش شدند و نتایج تحلیل ارزیابی شد. علاوه بر ارایه رابطه مقاومتتشاری- نسبت آب به سیمان و مقاومت خمشی - نسبت آب به سیمان و مقاومت فشاری - مقاومت خمشی، نتایج نشان داد که با افزایشنسبت آب به سیمان مشخصات ملات سخت شده (مقاومت فشاری و خمشی)، کاهش و کارایی ملات تازه (روانی)، افزایش می یابد. بعلاوه،ملات با دانه بندی ریزتر مقاومت فشاری و خمشی به مراتب کمتری نسبت به ملات با دانه بندی درشت دارد و برای رسیدن به کارایی و روانیمشابه در مقایسه با ملات دارای ماسه درشت دانه به حدود 25 درصد آب بیشتر نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

روانی ملات ، نسبت آب به سیمان ، دانه بندی ماسه ، واحد بنایی