بررسی و مقایسه روش های مختلف تحلیل و طراحی دال های بتن آرمه مشبک

امروزه استفاده از دال های دو طرفه ی مشبک بتن آرمه جهت پوشش دهانه های عریض مورد توجه قرار گرفته است. آیین نامه ی بتن ایران، طراحی این نوع دال ها را تحت پوشش قرار می دهد و چهار روش مستقیم، قاب معادل، ضرایب ممان و خطوط تسلیم را جهت طراحی آنها معرفی می کند. منطق حاکم بر هر یک از این چهار روش متفاوت است و در نتیجه، در شرایط یکسان، جزییات متفاوتی بدست می دهند. سوال این است که کدام یک از این جزییات از نظر مقاومت، سختی و اقتصاد مطلوب تر است. لذا در تحقیق حاضر، برای سه نمونه دال با ابعاد مختلف، نتایج حاصل از طراحی با این چهار روش، وارد مدل های عددی شد و پس از انجام تحلیل غیرخطی مصالح بر روی این دال ها، منحنی های رفتاری بدست آمد و با هم مقایسه گردید. بررسی نشان می دهد که در تمام موارد، جزییات بدست آمده از روش خطوط تسلیم، معیار مقاومت را ارضا می نماید و اضافه مقاومت جریی در دال ایجاد می کند. این موضوع از نظر اقتصادی مطلوب است. از طرفی، سختی دال های طراحی شده به روش خطوط تسلیم بسیار کمتر از سختی بدست آمده از روش های دیگر است که این موضوع سبب می شود، خیز دال های طراحی شده به این روش، در شرایط بهره برداری، نزدیک به 2 برابر خیز مربوط به دیگر دال ها باشد. این موضوع نکته ی مهمی است که باید از دید معیارهای بهره برداری مورد توجه قرار گیرد و شاید بتوان گفت، معیار بهره برداری اجازه ی استفاده از دال های طراحی شده به روش خطوط تسلیم را به ما ندهد.

کلیدواژه ها:

دال های بتن آرمه ی مشبک ، بارگذاری کنترل شده ، تغییر مکان ، تحلیل اجزاء محدود