بررسی تاثیر رضایت شغلی بر عملکرد مهندسین عمران در پروژه های بلند مرتبه (مطالعه موردی: شهر مشهد)

از آنجایی که نیروی انسانی به عنوان مهمترین منبع در صنعت ساخت و ساز جهت اجرای موفقیت آمیز آن شناخته میشود، لازم است روشهای بهبود عملکرد این سرمایه، شناسایی و با توسعه ی وجوه عملکردی نیروی انسانی در جهت موفقیت پروژه ها تلاش گردد. روش پژوهش حاضر، توصیفی- کاربردی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رضایت شغلی بر عملکرد شغلی مهندسین عمران در پروژه های بلندمرتبه میباشد. در این پژوهش با استفاده از توزیع پرسشنامه های استاندارد رضایت شغلی و عملکرد شغلی داده ها جمع آوری گردید. بر اساس نتایج مدلسازی معادلات ساختاری در فرضیه اول پژوهش مشخص شد که رضایت شغلی بر عملکرد شغلی مهندسین عمران تاثیر معناداری ندارد. نتایج تحلیل واریانس و مشخصه های رگرسیون در فرضیه دوم پژوهش نشان داد که مولفه های رضایت شغلی به صورت یکسانی بر عملکرد شغلی تاثیر میگذارند. با توجه به شرایط معادله ساختاری در فرضیه سوم پژوهش، مشخص شد که رضایت شغلی بر مولفه های عملکرد شغلی مهندسین عمران تاثیر معناداری ندارد

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، عملکرد شغلی ، ساختمانهای بلندمرتبه ، مهندسین عمران