بررسی قرارگیری مهار بازویی و کمربند خرپایی در سازه های بلند مرتبه لوله ای با هسته مرکزی بتنی مسلح

یکی از مدل های مناسب در طراحی سازه های بلند مدل سازه ای با هسته بتنی است که در آنها هسته بتنی عامل اصلی تحمل بار جانبی و کنترل کننده تغییر مکان جانبی سازه می باشد. با افزایش ارتفاع سازه به علت کاهش شدید سختی هسته تاثیر هسته به تنهایی در طبقات بالاتر در کنترل تغییرمکان جانبی کاهش می یابد . برای رفع این ضعف مهم از مهار بازویی و کمربند خرپایی علاوه بر هسته بتنی استفاده می گردد.در این پژوهش کمربند در طبقه اول و آخر و %20 پایین تر از طبقه آخر در سازه20و 25 طبقه تحت زلزله السنترو -ارسباران و کوبه مورد بررسی قرار گرفته شده است. در بررسی نمودار جابه جایی حاصله برای سازه 25طبقه تحت زلزله ها در 3حالت نتایج نشان می دهد که قرار گیری کمربند در طبقه 20 میزان جابه جایی کمتری نسبت به قرار گیری کمربند در طبقه اول و اخر دارد. تحت زلزله السنترو میزان جابه جایی کمتری نسبت به زلزله های دیگر حاصل شده است. همچنین با افزایش ارتفاع سازه میزان جابه جایی افزایش داشته است.