معیارهای دوران پلاستیک وشاخص خسارت در روش طراحی عملکردی در ساختمانهای بتنی مسلح بر اساس مطالعات آزمایشگاهی

با گسترش روش طراحی عملکردی طی سالیان اخیر، کمبودها و نقائص این روش بخصوص در مورد معیارهای عملکردی همچون جابه جایی نسبی طبقات، دوران پلاستیک در اعضا، و شاخص خسارت و نیز یافتن ارتباط بین خسارت وارد بر اجزا و مقادیر معیارهای فوق الذکر، از چالش های مهم بشمار می آید. دراین مطالعه، تلاش به عمل آمده است تا ارتباط مناسبی بین چرخش پلاستیک و شاخص خسارت ارائه گردد. برای این منظور شش نمونه تیر و هفت نمونه ستون از ساختمانهای سه تا پنج طبقه بتنی با سیستم قاب خمشی انتخاب شده و در آزمایشگاه تحت آزمایش بارگذاری رفت و برگشتی و یک طرفه واقع شده است. بر پایه نتایج آزمایشگاهی و با استفاده از تعاریف کیفی وکمی مراجع موجود، مقادیر کمی دوران پلاستیک مرتبط با شاخص تخریب در ترازهای مختلف عملکردی اعضاء تعریف گردیده است. با استفاده از نتایج مدلهای عددی کالیبره شده بر روی نتایج آزمایشگاهی اعضاء و مطالعات تحلیلی سازه ها، معیارهای طراحی از جمله دوران پلاستیک در سازه های قابی شکل تا 5 طبقه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آنالیزهای دینامیکی غیر خطی افزایش یابنده بر روی ساختمان مبناء نشان داد که توصیه های ارائه شده برای دوران پلاستیک در 356FEMA- 1996 ATC در تراز بهره برداری آنی مناسب بوده لیکن استفاده از این معیارها در ترازهای ایمنی جانی و آستانه فروریزش تا 25 درصد در جهت اطمینان می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی بر مبنای عملکرد ، شاخص خسارت ، جابه جایی نسبی ، دوران پلاستیک ، اهداف عملکردی ، معیارهای طراحی ، جابجائی نسبی ، شاخص خسارت ، دوران پلاستیک ، بهره برداری آنی ، ایمنی جانی ، آستانه فروریزش