توزیع نیروی برش پایه در سازه های جداسازی شده لرزه ای

روش جداسازی پایه سازه ها، به عنوان یک روش کنترل غیرفعال پاسخ سازه ها در برابر زلزله ایده ای تقریباً قدیمی است که حتی در بناهای تاریخی ایران و چین و بعضی از بناهای سنتی شمال کشور نیز مشاهده شده است. در سالهای اخیر به دلیل فراهم شدن امکان دسترسی به ابزارهای محاسباتی به منظور مدلسازی و همچنین پیشرفت فناوری ساخت و نصب آنها به سرعت در حال پیشرفت و مقبولیت یافتن برای استفاده از این سیستم به منظور کاهش صدمات ناشی از زلزله است. از اواسط دهه 85 میلادی آیین نامه های کشورهای مختلف نیز شروع به ارائه ضوابط و توصیه هایی به عنوان پراستفاده UBC 2[. که در میان، آیین نامه -3- به منظور تحلیل و طراحی سازه های جداسازی نمودند] 4 ترین آنها در ویرایش های مختلف خود ضوابطی را بدین منظور ارائه نموده است. یکی از مسائل مطروحه در آیین نامه ها توزیع بار در این سازه هاست که هدف این مقاله ارزیابی ضابطه ت وزیع بار طراحی سازه های ایزوله در آخرین نسخه) 1997 ( از این آیین نامه است . بدین منظور قاب هایی 4 و 8 طبقه با سیستم های جداگر مدل خطی و هیسترسیس با روش استا تیکی معادل و با سه توزیع بار مختلف مثلثی پیشنهادی آیین نامه، توزیع بار یکنواخت و توزیع بار ذوزنقه ای طراحی شده و سپس تحت رکورد شتاب نگاشت السنترو،نورثریج)سیلمار( و تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی شدند. نتایج مورد بررسی در این تحلیل ها که شامل برش پایه، برش طبقات، نیروی طبقات، تغییر مکان کف ها، تغییر شکل نسبی طبقات برای ارزیابی رفتار واقعی این سازه ها بکار برده شدند.

کلیدواژه ها:

جداساز خطی ، جداساز هیسترسیس ، تحلیل دینامیکی غیر خطی