روش های پیشنهادی برای شناسائی سیستم در سازه ها

شناسائی سیستم یکی از مباحث مهم در عرصه های مختلف مهندسی، از مهندسی سازه و مکانیک تا هوافضا می باشد. بطور کلی می توان گفت که هدف از شناسائی سیستم، تعیین مشخصه های سیستم مکانیکی است که از دیدگاه دینامیکی این مشخصه ها علاوه بر فرکانس ها، اشکال مودی و نسبت های میرائی شامل ماتریس های جرم، میرائی ویسکوز، سختی، میرائی کولمب )ضرائب اصطکاک( و سختی دافینگ نیز می باشد. در پاره ای موارد مانند بحث تشحیص خرابی در سازه ها، شناسائی ماتریس های مشخصه سیستم )جرم و غیره( به اندازه مشخصه های فرکانسی )فرکانس و غیره( دارای اهمیت بوده و با شناسائی آنها می توان به اهداف مورد نظر تشخیص خرابی رسید. برای انجام چنین شناسائی در این مقاله ضمن ارائه مروری بر روش های موجود، یک روش حل عمومی تحت نام روش حل ماتریسی ارائه شده است. سپس امکان اعمال ارتعاش آزاد به جای تحریک اجباری بررسی شده و یک استراتژی به نام تغییر افزوده مورد تحقیق قرار گرفته است. در راستای این استراتژی، دو روش دیگر مبتنی بر روش حل ماتریسی به نامهای روش حل ماتریسی تغییر افزوده مستقل و روش حل ماتریسی تغییر افزوده وابسته تدوین شده و کارائی آنها در مورد یک سازه مدل شده و یک نمونه آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

شناسائی سیستم ، روش حل ماتریسی ، تغییر افزوده