بررسی جابجایی نسبی طبقات در ساختمان بتنی دارای جداگر دوبل آونگیتحت نگاشتهای دور و نزدیک

گذشته های بسیار دور حرکت ناگهانی زمین که از آن به عنوان زمین لرزه یا زلزله یاد میشود باعث تلفات و خسارات فراوانی گشته است. نوشته های تاریخی نشان می دهند که انسان از دیر باز نگران خطرات ناشی از زلزله بوده است . بر همین اساس بشر پیوسته راهکار های بسیاری برای کاهش خطرات این پدیده طبیعی ارائه کرده است که یکی از آنها مبحث جداساز لرزه ای است که در طی سالیان گذشته به طور گسترده ای در طراحی لرزه ای ساختمان های ویژه مورد توجه قرار گرفته است. جداگر دوبل آونگی یکی از گونه های جدید سیستم جداساز های لغزشی بوده که دارای دو سطح مقعر است و می تواند خصوصیات متفاوتی را در این دو سطح دارا باشد. در این مقاله به منظور بررسی رفتار این جداگر در ساختمان بتنی، مقایسه ای انجام گرفته با رفتار ساختمان بدون جداگر و ساختمان با جداگر آونگی تک. به منظور دست یابی به این مهم ، تحلیل تاریخچه زمانی تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک با استفاده از نرم افزار Perform 3D انجام شده و دوره تناوب و جابجایی نسبی طبقات استخراج گشته است. مشخص شده است که جداگر دوبل آونگی با افزایش جایجایی دوره تناوب ساختمان را بالا برده و در نتیجه از ایجاد جابجایی نسبی بین طبقات جلوگیری کرده و مقدار آن را به صفر نزدیک می گرداند.

کلیدواژه ها:

جداگر آونگی تک ، جداگر دوبل آونگی ، جابجایی نسبی طبقات ، دوره تناوب ، زلزله های حوزه دور و نزدیک