بهینه سازی سامانه تولید در یکی از مخازن نفتی جنوب غربی ایران با نرم افزار Pipesim

با استمرار تولید از مخازن نفتی، فشار مخزن رو به کاهش می گذارد، این کاهش فشار براساس نوع نیروی رانش مخزن می تواند سریع یا کند باشد. نزدیک شدن فشار مخزن به فشار ترک مخزن میزان دبی تولیدی از چاه را کاهش داده و در هنگام برداشت شرایطی را بوجود می آورد که پس از مدتی برداشت، نیروی رانش و وزن ناشی از ستون سیال درون چاه با هم برابر شده و نفت در راتفاعی از چاه ساکن باقی م یماند و انرژی موجود در مخزن به اندازه ای نمی باشد که بتواند نیروی لازم جهت بالا آوردن سیال مخزن به دهانه چاه را فراهم سازد، لذا استفاده از روش های مصنوعی تقویت انرژی و فرازآوری مصنوعی جهت افزایش میزان تولید از مخزن در برداشت های ثانویه و ثالثیه همواره مورد توجه مهندسین نفت می باشد. در این تحقیق ضمن شبیه سازی تعدادی از چاه های جنوب غرب ایران تلاش شده است تا با بررسی این روش ها، بهینه ترین حالت برای این چاه ها طراحی شود. به طور کلی با استفاده از نتایج شبیه سازی و با توجه به دبی چاه ها در این میدان (500 تا 2000 بشکه در روز)، وضعیت تولید آب (بعضا تولید آب تا 50 درصد )، فشار موجود مخزن، و همچنین مقدار گاز در دسترس برای تزریق، می توان نتیجه گرفت که بهینه ترین نحوه تکمیل در این میدان تولید از مسیر لوله مغزی و تزریق گاز از فضای حلقوی می باشد. همچنین مناسب ترین لوله مغزی برای این چاه ها از نظر عملیاتی و اقتصادی و با توجه به شرایط موجود، لوله مغزی با قطر 41/2 و طول 1600 متر می باشد.

کلیدواژه ها:

مخزن ، نیروی رانش ، تزریق گاز ، نرم افزار Pipesim