معیارهای موردنیاز مکان یابی فضای سبز شهری

پوشش سبز شهری، بخشی از فضای بازشهری است که عرصه های طبیعی یا اغلب مصنوعی آن، زیر پوشش درختان، درختچه ها بوته ها، گل ها، چمن ها و سایر گیاهانی است که براساس نظارت و مدیریت انسان، با در نظر گرفتن ضوابط، قواین و تخصص های مرتبط با آن، برای بهبود شرایط زیستی و رفاهی شهروندان و مراکز جمعیتی غیر روستایی، حفظ و نگهداریی احداث می شوند. به طور کلی فضای سبز برخلاف معنایی که ممکن است در ذهن ایجاد کند، تنها محل دارای درخت و گیاه نیست، بلکه نماد و سمبلی از تفکرات فرهنگی و اجتماعی یک جامعه است. امروزه طرح های توسعه شهری، و خود عاملی برای تخریب فضاهای سبز موجود شهرها می باشند. این طرح ها اغلب بدون توجه به توان موجود تهیه و به همین دلیل باعث می شوند مسیرها یا فضاهای سبزی که به طور طبیعی در حاشیه آبراه، قنات یا رودخانه ای شکل گرفته است تخریب شوند و به کاربردی های مسکونی یا کاربری های دیگر اختصاص یابند و در عوض زمین های دیگری به عنوان فضای سبز پیش بینی می شوند که گاه تملک و تخریب آن ها سال ها طول می کشد. این در حالی است که با شناخت پتانسیل موجوددر برنامه ریزی فضای سبز، می توان به حفظ و نگهداری موجودیت فضای سبز در شهرها تاکید داشت، سپس توسعه آن را مدنظر قرار داد. بنابراین توجه به معیارهای اصلی مکان یابی فضای سبز امر بسیار مهمی است و بایستی از سه اصل اساسی مرکزیت، سلسله مراتبی و دسترسی پیروی کند تا در نهایت استفاده شهروندان از این فضاها افزایش یافته و تاثیر قابل ملاحظه ای درگذارن اوقات فراغت و سلامت جسمی و روانی آنها داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، مکان یابی ، معیارها