بررسی اثر کود نیتروژن، ورمی کمپوست و نیتروکسین بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه قرنفل

استفاده از کودهای آلی و کودهای زیستی حاوی میکروارگانیسم های مفید خاکزی به عنوان جایگزین کودهای شیمیایی، راهکاری موثر برای بهبود رشد گیاه، از طریق تامین مواد غذایی و کمک به سلامت محیط زیست و حفظ بهره وری خاک شناخته شده اند. به منظور بررسی تاثیر کود نیتروژن، ورمی کمپوست و کود بیولوژیک نیتروکسین بر شاخص های رشد و مراحل نموی گیاه قرنفل، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با 3 تکرار در بهار 1396 ، در مرکز تولیدات گیاهی شهرداری مشهد اجرا شد. عامل اول آزمایش شامل کود نیتروکسین (حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزسپریلیوم) در دو سطح (تلقیح با بذر و عدم تلقیح)، عامل دوم ورمی کمپوست در سه سطح (صفر، 1 و 5 درصد وزنی) و عامل سوم کود شیمیایی نیتروژن در سه سطح (صفر، 5، 7/5 گرم به ازای کیلوگرم خاک) بودند. تیمار عدم کاربرد کود نیتروکسین، ورمی کمپوست و نیتروژن به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که کاربرد کود ورمی کمپوست و نیتروکسین تاثیر مثبت و معنی داری بر تعداد و ماندگاری گل گیاه قرنفل داشته است به طوریکه با کاربرد ورمی کمپوست تعداد گل به میزان 12 درصد و ماندگاری گل به میزان 24 درصد افزایش یافت. همچنین تلقیح با کود بیولوژیک نیتروکسین باعث افزایش 44 درصدی تعداد گل و 27 درصدی ماندگاری گل شد. با توجه به نتایج اثر متقابل کاربرد کود نیتروژن، ورمی کمپوست و نیتروکسین مشاهده گردید که در اکثر صفات بالاترین مقادیر در بالاترین سطوح کاربرد کودها بدست آمد اما اختلاف معنی داری با تیمارهایی که سطوح بهینه از کودهای ورمی کمپوست و نیتروژن را همراه با تلقیح نیتروکسین دریافت کرده بودند مشاهده نگردید

کلیدواژه ها:

تعداد گل ، ماندگاری گل ، نیتروکسین و ورمی کمپوست