بررسی اثر میزان غلظت فلز سنگین سرب بر طول و وزن بدن میگوی موزی در مناطق قشم، بندرعباس و میناب (استان هرمزگان)

فلزات سنگین موجود در محیط آبی پس از جذب در بافت آبزیان تجمع یافته و از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان شده و متناسب با سمیت و غلظت فلزات جذب شده، آثار بالینی مشاهده می شود. هدف از این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه غلظت فلز سنگین سرب بر طول و وزن در بافت عضله میگوی موزی در سه منطقه قشم، میناب و بندرعباس در استان هرمزگان انجام شد. بدین منظور نمونه برداری در تابستان و زمستان 1396 صورت پذیرفت پس از انجام زیست سنجی جهت استخراج فلز سرب از بافت عضله مورد مطالعه از روش هضم شیمیایی استفاده و آنالیز فلز توسط دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی (AAS) مدل ترمو ساخت استرالیا صورت پذیرفت. نتایج این تحقیق نشان که غلظت عنصر مورد مطالعه دریافت عضله میگوی موزی در ماطق نمونه برداری شده از لحاظ آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد، بطوریکه منطقه قشم بیشترین غلظت عنصر سرب را نسبت به مناطق بندرعباس و میناب داشت. با بررسی دیگری که در زمینه ارتباط بین غلظت عنصر سرب در بافت عضله میگوی موزی با اندازه بدن (طول کل و وزن بدن) انجام شد. مشخص شد که بین غلظت فلز مذکور با اندازه بدن ماهی ارتباط کاملا معنی داری از لحاظ آماری وجود دارد (P<0.05). بطوریکه با افزایش طول و وزن بدن غلظت این فلز نیز افزایش می یابد. همچنین آزمون t-test نشان داد که بین میانگین غلظت سرب در بافت عضله میگوی موزی در مناطق مورد مطالعه از مقدار مجاز استاندارد جهانی بهداشت (Who) کمتر بوده و از شرایط قابل قبولی برای مصارف انسانی برخوردار می باشند.

کلیدواژه ها:

میگوی موزی ، سرب ، فلزات سنگین ، استان هرمزگان