مقایسه سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی شهر بندرعباس

هدف این پژوهش مقایسه سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی 4 تا 13 سال شهر بندرعباس بودهاست. این پژوهش در زمرهی پژوهش های توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. در ای ن پژوهش جامعه آماری شامل کلیهمادران کودکان مبتلا به اختلال اتیسم و مادران کودکان عادی 4 تا 13 سال سطح شهر بندرعباس که در سال تحص یلی 95-94 در دو مقطع پیش دبستان و ابتدایی مشغول به تحصیل بوده اند، بود. گزینش نمونه ی مادران دارای فرزند اتیسم بر اساسنمونه گیری در دسترس به تعداد 30 نفر صورت گرفت. 30 نفر از مادران کودکان عادی نیز به روش تصادفی به عنوان گروهگواه انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها، از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر استفاده شد. تحلیل داده های به دستآمده با آزمون تحلیل واریانس یکراهه انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد سازگار ی زناشو یی مادران کودکان اتیسمنسبت به مادران کودکان عادی به شکل معناداری کمتر است. رضایت زناشویی، همبستگی زناشویی و توافق زناشویی مادرانکودکان اتیسم نیز به صورت معنادار نسبت به مادران کودکان عادی کمتر بود. اما در خردهمقیاس ابراز محبت تفاوت مشاهدهشده بین مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی معنادار نبود. بنابراین مادران کودکان اتیسم نسبت به مادران کودکانعادی از سازگاری زناشویی کمتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، مادران کودکان اتیسم ، مادران کودکان عادی