رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و سبک های دلبستگی با تاب آوری در دانش آموزان پسر دبیرستانی دوره دوم شهر گیلانغرب

تاب آوری توانایی انسان در مقابله با رویدادهای ناگوار و آسیب زاست که در شکل گیری آن خانواده نقش اساسی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و سبک های دلبستگی با تاب آوری در دانش آموزان پسر دبیرستانی دوره دوم شهر گیلانغرب انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه در دانش آموزان پسر دبیرستانی دوره دوم شهر گیلانغرب بود که نمونه ی به حجم 189 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون CD- RISC، پرسش نامه تجدید نظرشده الگوی رفتاری خانواده RFCP و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان استفاده گردید. و داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن و تاب آوری رابطه مثبت و بین سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با تابآوری رابطه منفی وجود دارد. همچنین از بین الگوهای ارتباطی خانواده، مولفه گفت و شنود با تاب آوری رابطه مثبت و با مولفه همنوایی رابطه منفی بدست آمد. براساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که الگوهای ارتباطی خانواده و سبک های دلبستگی در تاب آوری افراد موثر است.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، سبک های دلبستگی ، تاب آوری