بررسی تاثیر برخی فاکتورهای خاک، تناوب کاشت و کودهای حیوانی بر میزان آغشتگی میکوریزی و گره زایی لوبیا چیتی تلاش در راستای سلامت جامعه و کیفیت مواد غذایی

خاک لایه ای نازک در سطح زمین را تشکیل می دهد و به عنوان بستر رشد میکروارکانیسمها، محل ذخیره عناصر غذایی برای رشد گیاه می باشد. قارچهای میکوریزی از با اهمیت ترین میکروارکانیسمهای خاک هستند که ۷۰ % از جامعه میکروبی خاک را به خود اختصاص داده اند( ۵). ریشه حبوبات می تواند به طور همزمان با ریزوبیومها و قارچهای میکوریزی رابطه همزیستی برقرار کند. ریزوبیومها گروهی از باکتریهای خاکزی هستند که به صورت همزیست با لگومینوزها توانایی قابل توجهی برای تثبیت ازت را دارند و قارچهای میکوریزی امکان استفاده گیاه را از منابع فسفاتی نامحلول و یا کم محلول را فراهم و درجذب عناصر غذایی کم تحرک مفیدند ( ۸).قرار دادن لگومینوزها در تناوب کشت، گیاه لگوم و غیر لگوم بعدی را از کودهای شیمیایی نیتروژنه که باعث کاهش روابط میکوریزی و گره زایی در گیاهان و آلودگی آبهای زیر زمینی می گردند بی نیاز خواهد کرد. دربین حبوبات مقام اول از نظر سطح زیر کشت به لوبیا اختصاص دارد. این گیاه نسبت به شرایط اکولوژیکی خاک بسیار حساس است( ۲) بدیهی است مقدار ازت و فسفر خاک در رشد و ایجاد همزیستی بین گیاه با میکروارگانیسمهای خاک تاثیر بسزایی دارند. اما این که تناوب کاشت، ماده آلی ، پتاسیم، اسیدیته و هدایت الکتریکی خاک چه تاثیری بر میزان همزیستی های مفید گیاهی دارند موضوعی است که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است هدف از این تحقیق بررسی اهمیت این موضوعات می باشد.