بررسی جذب یون جیوه از محیط های آبی در شرایط مختلف با مواد نانومتخلخل عامل دار شده با گروه های آلی

آلودگی محیطی د ر نتیجه پیشرفت سریع تکنولوژی ها، مشکلی جدی برای اکولوژی است . آلودگی با یون های فلزی سنگین به علت اثرات سمی آن ها در ارگانیسمهای زنده، تهدیدی جدی برای اکوسیستم و به ویژه برای انسان ها ایجاد کرده است [ ۱]. خالص سازی آب به عنوان مهمترین ترکیب اکوسیستم، با جاذبها و تعویض کننده های یونی برای خروج یون های فلزی سنگین یکی از مهمترین موضوع ات علمی است. انواع متفاوت مواد مانند کاربن ها، رزین ها و خاک رس برای جذب یون ها ی فلزی سنگین از آب به کار گرفته شده اند [4-2] در مورد جیوه، به علت سمیت بالای آن در محیط و هم عوارض سوء آن در سلامتی انسان ، تحقیقات زیادی در زمینه حذف آن از آب های آلوده انجام شده است . جیوه از طریق فعالیت های مختلف شامل استخرا ج معدن، ضایعات شهری و منابع صنعتی شهری و منابع صنعتی مانند کارخانه های ب اطری سازی، رنگ و کاغذ به محیط وارد می شود . روش های بکار برده شده شامل ته نشینی، انعقاد، همرسوبی، اسمز معکوس، تعویض یونی و جذب است . از میان این روش ها، به نظر می رسد که جذب بر روی کربن فعال به دلیل سادگی، معمولترین تکنیک باشد. یک جاذب موثر باید شامل محیط متخلخل پایدار و غیر محلول و دارای گر وه های فعال مناسب (اغلب، گروه های آلی) برای برهمکنش با یون های فلزی سنگین باشد . سیلیکا به عنوان ماده معدنی با پایداری تحت شرایط اسیدی که می تواند با تخلخل یکنواخت وقابل کنترل و مساحت سطحی بالا تهیه شود، متداول ترین بستر جامد دارای گروه های آلی می باشد، به ویژه سیلیکای مزوپور به علت غلظت بالای سیلانولات سطح که قابلیت اصلاح شدن دارند، برای این هدف بسیار مناسب هستند و مواد مزوپور عامل دار شده با گروه های آلی، جاذب های خوبی برای یون های فلزی سنگین می باشند . جذب جیوه با مواد نانومتخلخل از نوع MCM- 41 عامل دار شده با گروه های تیول انجام شده است[ ۵]در این بررسی ترکیب نانو متخلخلLUS- 1 با گروه ۳-(تری اتوکسی سیلیل ) پروپیل آمین عامل دار شده است و جذب یون جیوه از محلول آبی بر روی آن در غلظت های مختلف یون جیوهpH ، های مختلف و از نظر سینیتیکی بررسی شده است.