تأثیر مدیریت صحیح آبیاری با آب شور در جلوگیری ازافزایش شوری خاک و تولید شاخصهای موثر در بیوماس گیاهی و محصول ذرت دانه ای

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,323

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SESDC_083

تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1385

چکیده مقاله:

تنش های محیطی از جمله عواملی هستند که ما را دراستفاده از حداکثر پتانسیل آب ، خاک و گیاه در جهت حداکثر تولید دچار محدودیت می کند .از مهمترین این تنش ها ، تنش شوری است . اراضی شور و بسیار شور حدود ۱۰ %از کل اراضی کشاورزی دنیا را شامل شده که به منظور بهره برداری از این اراضی، که درآن ها گیاه با تنش شوری روبرو است ، ملزم به استفاده از مدیریت های خاص می باشیم( ۱). تاثیر شوری در گونه های مختلف و در مراحل مختلف رشدی یک گیاه متفاوت است . یک گونه ممکن است در یک مرحله حساس به شوری و در مرحله ای دیگر مقاوم به شور ی باش د( ۹). ولی به طور کل در اکثر گیاهان زراعی مراحل اولیه ی رشد از جمله جوانه زنی حساس ترین مرحله ی رشد نسبت به شوری می باشد ( ۶). گیاه ذرت در این زمینه متفاوت بوده، یعنی در مرحله ی جوانه زنی نسبت به شوری مقاوم و در مراحل بعدی حساس می باشد ( ۸).استرس اسمزی حاص ل از پایین بودن پتانسیل اسمزی آب خارج گیاه (خشکی فیزیولوژیک )،اثر اسمزی و سمی یک یون به خصوص (اثر سمی ) و تاثیر غیر مستقیم یک یون بر روی متابولیسم که به دلیل وجود یک یون بیش از حد در محدوده ی ریشه که با ایجاد اختلال در جذب سایر یون ها همراه است ،مواردی هستند که تحت شرایط تنش شوری، رشد ومتابولیسم گیاه را تحت تاثیر قرار داده و با کاهش سرعت رشد کاهش اندام هوایی ،کاهش دوره ی رشد و تسریع در ورود به فاز زایشی ،در نهایت باعث کاهش عملکرد می شود ( ۴).آستانه ی شوری در ذرت 1/8 دسی زیمنس بر متر می باشد و با افزایش آن به 2/7، 6/8 و 8/4 و 15/3 دسی زیمنس برمتر عملکرد ذرت به ترتیب ۲۵ و ۵۰ و ۱۰۰ درصد کاهش می یابد. ، (۶).به طور کل آب های با هدایت الکتریکی کمتر از 0/75 میلی موس بر سانتی متر جهت آبیاری مناسب هستند و جهت استفاده از آب های با شوری بالا تر راه کار های متفاوتی از جمله کاشت گیاهان مقاوم ،کاهش فاصله ی آبیاری ،مصرف آب بیشتر به منظور آبشوئی ،شخم عمیق ،انتخاب محل دقیق قرار کیری بذر در خاک ،زهکشی مناسب،بهبود وضعیت نفوذ پذیری خاک و تلفیق آب شور وشیرین ارائه شده است (1؛ 3و4) هدف اصلی تحقیق پیش رو نحوه ی مدیریت آبیاری با آب شور از نقطه نظر این که مقدار آب شور مورد ، استفاده به چه میزان باشد تا حداکثر محصول با حداقل اثرات سوء زیست محیطی ناشی از استفاده از آب های شور حاصل شود.

نویسندگان

سیداحمد سادات نوریض

استاد یار دانشگاه تهران

بهزاد آزادگان

استاد یار دانشگاه تهران

سمانه متقی

دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه تهران

امید لطفی فر

دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه تهران