آمایش سرزمین با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) (مطالعه موردی: حوضه آبخیز تیل آباد گلستان)

آمایش سرزمین (ارزیابی توان اکولوژیک ) عبارت است از : تنظیم رابطه بین انسان، سرزمین و فعالیتهای انسان در سرزمین به منظور بهره برداری درخور و پایدار از جمیع امکانات انسانی و فضایی سرزمین در جهت بهبود وعیت مادی و معنوی اجتماع در طول زمان( ۲). اولی،(Oli) برنامه ر یزی کاربر ی سرزم ین (آمایش سرزم ین) را فرا یند اطلاق سرزم ین برا ی کشاورز ی، جن گل کار ی، سکونت، چرا و د یگر کاربر یهای منطبق بر برنامه ها ی اجرا یی در جهت حل مساله امن ی ت غذا یی و مح یط زس یت و اجرا ی کنوانس یونهای بینالمللی می داند . کوانگ مین(Quangminh) و همکاران آما یش سرزم ین را وس یله ا ی برا ی شناسا یی سرزم ین برا ی اهداف خاص معرفی کرده اند . استوارت(Stewart) و همکاران ن یز آما یش سرزم ین را فرا یندی م ی دانند که فعال یتهای مختلف ی ا کاربر یها را مانند کشاورزی، صنعت، تفرج، حفاظت و ... به واحدهای خاص از یک منطقه اختصاص می دهد، یک فرایند پیچیده که برنامه ریز، نه فقط به . انتخاب فعال یتها، بلکه به عمل آنها نیز اهمیت می دهدGIS در منابع طبیعی از جایگاه ممتازی برخوردار است، دلیل آن حجم زیاد اطلاعات، پویا و تغییرپذیر بودن این اطلاعات می باش د. تشکیل یک بانک اطلاعاتی از نقشه های موضوعی مختلف و امکان ارتباط و توسعه با تکنولوژی پیشرفته تصاویر ماهواره ای از قابلیتهای GIS است ( ۳). توکل ( ۱۳۷۶ ) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) به ارزیابی توان زیست محیطی حوضه آبخیز واز پرداخت و نتیجه گرفت ک ه تقریبا تمامی سطح منطقه برای هر گونه توسعه شهری، روستایی و صنعتی نامناسب است . روسیتر ( ۱۹۹۰ ) اصولی برای ارزیابی قابلیت سرزمین با استفاده از یک میکروکامپیوتر ارائه نموده است که به ارزیابان سرزمین اجازه می دهد سیستمهای اطلاعات پایه مورد نیاز را ساخته و تناسب فیزیکی و اقتصادی واحدهای نقشه سرزمین را بر اساس اصولFAO خاکشناسی) برای ارزیابی قابلیت سرزمین تعیین نمایند. )