نقش پذیری دانش اموزان و رسالت الگویی معلم

نظم و نظم پذیری در زمره مهمترین رسالتهای آموزشی و پرورشی نظام های تعلیم و تربیت، بویژه در ساحت های تربیت اخلاقی و اجتماعی به شمار می آید. توجه به آموزه های دینی و ایدئولوژیک ما نیز مبین اهمیت و ضرورت توجه به نظم و نظم پذیری در نسل نوباوه و آینده ساز می باشد؛ از این بابت که آنها در نقطه آغازین زندگی هستند در صورتی کشوری منظم و منضبط به وجود می آید که سازندگان آن، افرادی منظم باشند و نظم در وجود آنها نهادینه شده باشد. نظم پذیری دانش اموزان تا حد زیادی با رفتار آموزشی و اجتماعی و نقش الگویی معلم همبستگی دارد و فرایند ایجاد نظم پذیری در دانش اموزان توسط معلم سبب می شود تا دانش اموزان با او همانند سازی کنند و رفتارهای قابل قبولی چون نظم پذیری را با علاقه مندی از خود بروز دهند از این گذشته فرایند مذکور موجب می شود که رفتار آموزشی مناسب یعنی پیشرفت تحصیلی دانش اموزان نیز تقویت گردد. معلم می تواند با کمک به شاگردانش برای بهبود بخشیدن ملاکهای رفتاری شان و نیز وضع یک سری اصول رفتاری خاص برای خودشان و نیز ایجاد بستر انضباط دموکراتیک در کلاس درس و دادن آزادی عملی در کلاس درس به جای محصور نمودن وی در یک الگو و سلب نمودن قدرت تفکر او به این جریان کمک نماید. در این مقاله که در زمره مقالات مروری و کتابخانه ای می باشد، ضمن تبیین تعریف نظم و انضباط و اهمیت پرورش آن در دانش اموزان، علل بی انضباطی آنان بررسی شده و در ادامه نقش عوامل الگویی مختلف از جمله خانواده و جامعه، با تأکید بر نقش الگویی معلم در نظم پذیری دانش آموزان، مورد بررسی قرار گرفته و در پایان توصیه های تجویزی در ارتباط با غنی سازی الگویی معلم در این ارتباط ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

نظم ، نظم پذیری ، معلم ، نقش الگویی