تحلیل ساختاری کوه دالنشین و مناطق اطراف آن در شمال دریاچه طشک فارس و تاثیر آن بر مناطق اطراف آن

روند عمومی رشته کوههای زاگرس ایران شمال غرب – جنوب شرق است، در حالیکه راستای محوری کوه دالنشین که در بخش جنوبی این رشته کوهها قرار دارد از این روند پیروی نمی کند. عده ای از نویسندگان نیز در گذشته به این ناهمروندی اشاره نموده اند. استونلی در 1981 این ناهمروندی را به وجود یک گسل راستالغز چپگرد که از کنار یال شمالی غربی کوه دالنشین می گذرد احتمال داده است. بررسی عکسهای هوایی و ماهواره ای و بررسیهای زمین شناسی صحرایی توسط نویسندگان وجود این گسل را تایید کرده است. برای فهم بهتر چگونگی دگر شکلیهای ایجاد شده در منطقه که بر اثر حرکت این گسل روی داده است، منطقه ای با وسعت بیش از 4000 کیلومتر مربع در اطراف کوه دالنشین انتخاب شده است. منطقه شامل طاقدیسهای متعددی است. کوه روشن در شرق کوه دالنشین بلندترین تاقدیس منطقه است و روند NW-SE نشان می دهد . در شمال کوه دالنشین کوه میان موله قرار دارد که باز هم روند NW-SE دارد و بنظر می رسد که در گذشته با کوه روشن در یک راستا قرار داشته است و توسط گسل چپگرد اصلی منطقه (گسل S1 که خود موجب چرخش کوه دالنشین شده است) از آن جدا شده است.