عوامل موثر در تغییر ایزوتوپ کربن 13 در کربناتهای مناطق نیوزیلند و تاسمانیا (استرالیا) در طی دیاژنز متائوریتی

سال انتشار: 1378
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,036

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SGSI03_006

تاریخ نمایه سازی: 24 مرداد 1385

چکیده مقاله:

ترکیب ایزوتوپی آبهای جوی به مقدار قابل ملاحظه ای به اثرات متقابل سنگ - آب (rock – water interaction) ، میزان جذب CO2 حاصله از مواد آلی (organically derived CO2) و ترکیب ایزوتوپ کربن 13 موجود در اتمسفر بستگی دارد. تغییر در مقدار گاز کربنیک محلول در خاکها، تغییرات زیاد در ایزتوپ و کربن 13، به دلیل اثرات متفاوت سنگ – آب، و تغییرات یکنواخت و ناچیز اکسیژن 18 در آبهای جوی منجر به پیدایش محدوده ایزوتوپی به شکل J برگشته (inverted J- trend) شده است. مقدار ایزوتوپ کربن 13 در نتیجه واکنش با مواد آلی تجزیه شده درخاکها به مقدار قابل ملاحظه ای سبک و یا به عبارتی منفی می شود. هرچه واکنش آبهای جوی و یا تاثیرات متقابل سن – آب با کربناتهای دریایی افزایش یابد مقدار ایزوتوپ کربن 13 از منفی به مثبت تغییر حالت دارد و در نهایت به ایزوتوپ کربن 13 موجود در کربناتهای دریایی نزدیک تر می شود. در کربناتهای دوران سوم مناطق نیوزلند و تاسمانیا (استرالیا)، تغییرات ایزوتوپ کربن 13 بین حدود 1 تا -10/00PDB در تغییر است. کاهش ایزوتوپ کربن در این کربناتها عمدتا به میزان ایزوتوپ کربن 13 موجود در گاز کربنیک (CO2) اتمسفر نسبت داده شده است، هرچند تاثیر متقابل سنگ – آب با این کربناتها و میزان مواد آلی تجزیه شده موجب تغییراتی در ایزوتوپ کربن 13 این کربناتها شده است.

نویسندگان

محمدحسین آدابی

دانشگاه شهید بهشتی - دانشکده علوم - گروه زمین شناسی