بررسی زمین لرزه بیستم اردیبهشت ماه 1376 قاینات از دیدگاه زمین شناسی

زمین لرزه بیستم اردیبهشت ماه 1376 قاینات دارای مشخصات ژئوتکنیکی مانند: گسیختگی زمین، زمین لغزش ، سنگریزش، تغییرات هیدرولوژی و هیدروژئولوژی، روانگرایی و تلفات و خسارات است که این مشخصات به همراه سنگ شناسی و ساختارهای مختلف این مناطق مورد مطالعه قرار گرفته اند. گسلش جدید که در اثر گسیختگی زمین حادث شده است دارای 135 کیلومتر طول با روند عمومی شمالغرب – جنوب شرق و ساز و کار غالب آن امتداد لغز راستبر، بامولفه افقی حدود 3 متر و مولفه قائم 120 سانتیمتر و شیب صفحه ای 85 Sw درجه سانتی گراد است. این گسل بر روی نقشه زمین شناسی منطقه به همراه اسامی روستاهای تخریب شده ترسیم شده است. منطقه به شدت تکتونیزه بوده و توسط گسلها و چین ها تغییر شکل حاصل کرده است. روند غالب ساختارها، شمالغرب، جنوبشرق بوده که در مواردی روندهای متفاوتی را به خود می گیرد. دلیل این تغییر روندها، چرخشی بودن بلوک لوت است. عوامل موثر در لرزه خیزی شرق ایران عبارتند از : وجود گسلهای عمیق و فعالیت آنها ، وجود افیولیت ها بعنوان یک عدم تعادل در ساختار پوسته ای که حکایت از مناطق برخورد صفحات دارد، نیروهای کوهزائی، حرکات همگرای صفحات و وجود فرورانش در جنوب این مناطق که باعث فعال شدن گسلهای این مناطق می شود.