معیارهای امکان پذیری احداث مزارع پرورش میگو از دیدگاه زمین شناسی مهندسی و ارزیابی آنها در نواحی جنوب دشت خوزستان

بخش وسیعی از مناطق ساحلی جنوب کشور شامل زمینهای هستند که بدلیل ویژگی های زمین شناسی مهندسی خاص خود از جمله دانه بندی نامناسب خاک، واگرایی، تراکم پذیری و غیره و نیز بعلت متاثر بودن از جزر و مد و عمق کم آب زیر زمینی فاقد کاربری عمرانی بوده وبدلیل کیفیت نامطلوب خاک شناسی غیر قابل استفاده جهت کشاورزی هستند. یکی از راههای بهره بردار از این منطاق که بهره های اقتصادی – اجتماعی فراوانی در پی دارد، احداث مزارع پرورش میگو در این مناطق است. در این تحقیق ابتدا معیارهای مختلف تعیین کنند، در جانمایی این مزارع مورد بررسی قرار گرفته است و سپس بر اساس اطلاعات گردآوری شده از پروژه های مختلف عمرانی از جمله نتایج حاصل از حفر گانه ها و آزمونهای مختلف صحرایی و آزماشگاهی ، بررسی تصاویر ماهواره ای ، حفر چاهک های دستی و نمونه گیری از خاک و … این معیارها در نواحی جنوبی دشت خوزستان ارزیابی گردیده و مناطق مناسب اولویت بندی و معرفی شده اند.