تاثیر ساختارهای زمین شناسی بر قابلیت انتقال آبخوان دشت هادیشهر

دشت هادیشهر میاندشتی در منطقه تکتونیزه جلفا می باشد که از اطراف بوسیله ارتفاعات محصور شده است. در زیر آبرفتهای این دشت کنگلومرای ائوسن در شر ق، رس و مارن میوسن در غرب و کنگلومرای پلیوسن در شمال فرارگرفته اند. حاشیه جنوبی دشت بر گسل دامنه شمالی ارتفاعات دیوان داغی منطبق است. در حدفاصل دو سازند کنگلومرای ائوسن و مارن میوسن یک ناپیوستگی وجود دارد که روند آن شمال شرق- جنوب غرب بوده و از روند گسلهای منطقه تبعیت می کند. در شرق دشت آبرفتها در منطقه غیر اشباع قرار گرفته اند و بیشتر جریان آب زیرزمینی از طریق کنگلومرای ائوسن صورت می گیرد. جریان درمسیر حرکت از جنوب به طرف شمال، به سمت منطقه ناپیوستگی متمرکز می شود، ولی در کل جهت جریان موازی امتداد ناپیوستگی است. در غرب ناپیوستگی دره مدفونی قرار گرفته که قسمت عمده آبهای زیرزمینی ورودی از نیمه غربی ارتفاعات جنوب در مسیر این دره متمرکز می شوند. در لاگ پیزومتر واقع در این منطقه، قطعات قلوه سنگ خرد شده مشاهده می شود. بنا بر شواهد موجود این احتمال قوت میگیرد که این ناپیوستگی یک گسل فعالی است که تحت تاثیر تنشهای کششی درز و شکافهایی را در کنگلومرای ائوسن ایجاد کرده و نفوذپذیری و قابلیت انتقال را در زون گسلی افزایش می دهد. البته در فعال بودن این گسل، فعالیت گسل دامنه شمالی ارتفاعات دیوان داغی بی تاثیر نخواهد بود.