یافته های جدید از سازند نیزار در مناطق شرقی حوضه کپه داغ

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,666

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SGSI10_177

تاریخ نمایه سازی: 5 فروردین 1386

چکیده مقاله:

حوضه رسوبی کپه داغ شامل کوههای هزار مسجد در شمال شرق ایران است . سازند نیزار در شرق و شمال شرق این حوضه گسترش یافته است . قسمت اعظم سازند نیزار از سنگهای سیلیسی- آواری و شیلهای ماسه ای تشکیل شده و در ردیفهای بالایی آن طبقاتی از سنگ آهکهای ماسه ای دیده می شود . در محدوده شرق حوضه کپه داغ هر چه از سمت مناطق شرقی به سمت مناطق غربی آن حرکت کنیم گسترش سنگهای آهکی بیشتر می شود و بنظر می رسد علت آن کاهش ورود مواد آواری و عمیق تر شدن حوضه باشد . افشار حرب ( ۱۹۷۹ ) مرز زیرین و بالایی سازند نیزار را به ترتیب با سازندهای آب تلخ و کلات بصورت هم شیب و انتقالی می داند . اما با بررسیهای بعمل آمده مرز زیرین سازند نیزار با سازند آب تلخ در مناطق شرقی تر این محدوده بصورت ناپیوستگی فرسایشی (یک لایه خاک قدیمه یا پالئوسول ) و مرز فوقانی آن با سازند کلات نیز به حالت ناپیوستگی فرسایشی (پالئوسول از نوع(Loamy Sand می باشد . بر اساس مطالعات میکروپالئونتولوژی و سنگ شناسی انجام شده بر روی مقاطع نازک جهت تعیین میکروفاسیس های مربوطه ، دو نوع رخساره یکی رخساره سیلیسی - آواری و دیگری رخساره کربناته تعیین شده که از اولی ۵ زیر رخساره و از دومی نیز ۵ زیر رخساره تشخیص داده شده است . با بررسی این میکرو فاسیس ها بنظر می رسد که بخش های سیلیسی- آواری ( ماسه سنگ و شیل ) سازند نیزار در یک محیط جزایر سدی – لاگونی و قسمتهای کربناته آن در یک پلاتفرم کربناته کم عمق (از نوع رمپ ) بر جای گذاشته شده اند . قبلا سازند نیزار را یک سازند کم فسیل می دانستند که هیچگونه فسیل شاخصی نداشته و فقط بر اساس جایگاه چینه شناسی آن را تعیین سن می کرده اند، اما با بررسیهای انجام شده در این تحقیق برای اولین بار علاوه بر شناسایی ۴۱ جنس و ۳۰ گونه از میکروفسیلهای بنتیک فسیلهای شاخصی مانند: Orbitoides apiculata Pseudosiderolites vidali Orbitoides tissoti Siderolites calcitrapoides Lepidorbitoides sp Abathomphalus mayaroensis شناسایی شده که همگی موید سن ماستریشتین می باشند . علاوه بر میکروفسیلهای فوق الذکر ماکروفسیلهایی مانندVultogryphaea sp , Micraster sp , Inoceramus sp از ناوتیلوئید ها , Cymatoceras sp و ازگاستروپودهاTurritella sp شناسایی شده که همگی محدوده سنی مورد نظر را تایید می کنند .

نویسندگان

محمد وحیدی نیا

دانشگاه فردوسی مشهد – گروه زمین شناسی

احمد شمیرانی

دانشگاه شهید بهشتی- دانشکده علوم زمین

عباس صادقی

دانشگاه شهید بهشتی- دانشکده علوم زمین

محمدحسین آدابی

دانشگاه شهید بهشتی- دانشکده علوم زمین

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • موسوی حرمی، رضا و همکاران ؛ 1380 : چینه نگاری ...
  • افشار حرب، ع، 1373، زمین شناسی کپه داغ، انتشارات سازمان ...
  • Afshar - Harb , A, 1979, The Stratigraphy, Tectonics and ...
  • Akyazi, M. and Ozgen- Erdem, N., 2003, Paleontology and Stratigraphy ...
  • Bozorgnia. F, 1964, Microfacies and mi croorganisms of Paleozoic through ...
  • Cushman, J. A., 1965, Upper Cretaceous foraminifera of the guif ...
  • Flugel, E., 2004, Microfacies of carbonate rocks, S pri nger-Verlag ...
  • Folk, R.L, 1962, Spectral subdivision of limestone type, In Ham, ...
  • Folk, R.L, 1980, Petrology of Sedimentary Rocks, Hemphill Publishing Co.Austin, ...
  • Grafe, K.U, 2005, Late Cretaceous benthic foraminifers from the B ...
  • Kalantari, A., 1969, Foraminifera from the middle Jurassic - Cretaceous ...
  • Khel, M., Sarvati, R., Ahmadi, H., et al., 2005, On ...
  • Rahaghi, A., 1976, Contribution a' letude quelques grands foraminifers de ...
  • Tantawy, A, A., Keller, G, et al., 2001, Maastrichtian to ...
  • Wan, X., Lamol da, M, A., Jialiang Si, Guobiao Li., ...
  • Wilmsen, M. and Yazykova, E, A., 2003, Campanian (Late Cretaceous) ...
  • Wilmsen, M. and Esser, K, J, K., 2004, Latest Campanian ...
  • نمایش کامل مراجع