تاثیر متقابل نوع رخساره و مکانیزم دیاژنزی در فرایند تشکیل انواع دولومیت، با کنترل بر روی کیفیت مخزنی بخش بالایی سازند دالان در میدان گازی پارس جنوبی

سازند دالان با سن پرمین میانی تا بالایی دارای رخساره های کربناته با میان لایه های تبخیری است که در نواحی زاگرس چین خورده و بخشهای وسیعی از خلیج فارس به عنوان اصلی ترین سازند کربناته گازدار محسوب می شود. مطالعات رسوب شناسی نشان می دهد که گسترش رخساره های مخزنی (به ویژه االیتی) این سازند عمدتا به واحد دالان بالایی محدود می گردد. بررسی پتروگرافی نمونه های بخش بالایی سازند دالان در این منطقه نشان می دهد که گسترش مخزن، کیفیت و توزیع آن در ارتباط مستقیم با رخساره ها بوده و فرایندهای دیاژنتیک، نحوه توزیع و قرارگیری محیطهای دیاژنزی کم عمق و مسیرهای دیاژنزی که نهایتا موجب تشکیل انواع دولومیت ها شده است. فرایند دولومیتی شدن به طور عمده این سازند را تحت تأثیر قرار داده و باعث تغییر در میزان تخلخل در این بخش شده است. با آنکه دولومیت به دلیل پایداری شیمیایی و مقاومت در برابر انحلال فشاری در حین تدفین، تخلخل و نفوذپذیری خود را بهتر از سنگهای آهکی حفظ می کند، ولی دولومیتی شدن می تواند اثر متفاوتی روی کیفیت تخلخل و تراوایی داشته باشد، بنابراین می تواند موجب کم یا زیاد شدن تخلخل شود که این بستگی به زمان و طریقه فرایند دولومیتی شدن و نوع رخساره دارد. مطالعه میکروسکوپی سنگهای این منطقه نشان میدهد این سنگها دارای حداقل 7 نوع دولومیت مختلف است که انواع آن به قرار زیر می باشد.(دولومیکرایت، دولومیکرواسپارایت، دولومیت های جانشینی، دولومیت پراکنده در زمینه ی آهکی، دولومیت حفره پرکن، دولومیت در امتداد استیلولیت و دولومیت با مراکز ابری و حاشیه ی شفاف. با مطالعات میکروسکوپی و بررسی داده های ایزوتوپی کربن و اکسیژن مدل دولومیتی شدن در این بخش شامل :مدل سبخا، مدل تراوش- باز گشت سیال مربوط به محیط تدفین کم عمق و مدل تدفینی عمیق می باشد

کلیدواژه ها:

پارس جنوبی ، سازند دالان بالائی ، ایزوتوپ پایدار ، مدل دولومیتی شدن ، کیفیت مخزن