بررسی تغییرات جهت تنش دیرین بر اساس چین خوردگیها در منطقه اردل-ناغان-دوپلان (زاگرس مرتفع)

به منظور ارزیابی و تحلیل تنش دیرین در منطقه اردل-ناغان-دوپلان واقع در زون ساختاری زاگرس بلند، چینخورگیهای منطقه در سازندهای داریان-فهلیان-کژدمی (کرتاسه)، جهرم (ائوسن)، آسماری (الیگو- میوسن) و کنگلومرای بختیاری (پلیوسن پسین) مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور پس از گردآوری اطلاعات لازم از 18 چینخوردگی شناسایی شده در سازندهایی با سنّ متفاوت، استریوگرامهای مربوط به هر کدام از آنها ترسیم و موقعیت عناصر هندسی چینخوردگی در آنها مشخص شد. با در نظر گرفتن موقعیت عناصر هندسی چینخوردگی (محور چین، سطح محوری) و رابطه آنها با محورهای اصلی تنش، موقعیت محورهای اصلی تنش در منطقه بدست آمد. از تحلیل استروگرامهای ترسیم شده برای موقعیتهای محورهای تنش در منطقه، میتوان راستای تنش فشارشی NE-SW را در سازندهای مربوط به مزوزئیک غالب دانست. در دوران سوم و ترشیری با توجه به تغییر در عناصر هندسی مربوط به چینها، میتوان گفت روند تنش فشارشی به آرامی به سمت N-S و سپس NNE-SSW تغییر پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

زاگرس مرتفع ، تنش دیرین ، چینخوردگی