بررسی اثر صعود دیاپیر نمکی جهانی بر چینه ها و ساختارهای همجوار

دیاپیر نمکی جهانی با رخنمونی از نمک، ژیپس، مارن، دولومیت، سیلتستون، ماسه سنگ و سنگ آهک های سیاه رنگ در پایانه جنوبی پاره گسل راستالغز راست بر منقارک و در محل تبدیل این گسل به گسل رانده سورمه قرار گرفته است. این دیاپیر نمکی از سمت شمال خاور توسط ناودیس پازنان و از سمت جنوب باختر توسط ناودیس چوبنده احاطه شده است. رسم برش عرضی از این محدوده مطالعاتی، افزایش محلی ضخامت چینه ها در مرکز ناودیس چوبنده را نشان می دهد که با ایجاد بارگذاری تفریقی، سبب حرکت جانبی نمک به سمت این دیاپیر شده و صعود این دیاپیر تحت تاثیر مکانیسم فروسازش (Downbuilding) را قبل از چین خوردگی زاگرس موجب شده است. افزایش محلی ضخامت چینه ها در این ناودیس، در طول چین خوردگی زاگرس به عنوان یک عامل مقاوم، مانع از چین خوردگی در سمت جنوب باختری دیاپیر شده است. هم چنین فعالیت نزدیک به سطح این دیاپیر قبل از کوهزایی زاگرس، با تضعیف پوشش رسوبی، الگوهای دگرریختی را در طول چین خوردگی زاگرس کنترل کرده است.

کلیدواژه ها:

دیاپیر نمکی جهانی ، گسل منقارک ، ناودیس چوبنده ، مکانیسم فروسازش